Ulusal Kovboy Şiir Buluşması toprağı ve çevreyi onurlandırıyor

ELKO, Nev. —

Salt Lake’ten üç saat ve Las Vegas’tan yedi saat uzaklıktaki bir lise spor salonunda, bir kemanın gırtlaktan gelen uğultusu tahta üzerinde gıcırdayan kovboy çizmelerinin sesiyle yarışıyordu. Erkekler üç adım attı ve kadınlar onları takip ederek kucaklarına girip çıktılar.

Dans eğitmeni Amy Mills odayı inceledi, değerlendirdi, onayladı, düzeltti. Rodeo salıncak atölyesine kaydolan yüz kadar kişiyi uyardı: Bu akşamki dansta, warp hızında sallanan çiftlik çocuklarını göreceksiniz. Bunu yapma. Ağırdan almak.

Andrew Church bir zamanlar o çocuklardan biriydi ve salıncak dansı, sürekli sallanması ve kıvrımları ve dönüşleri ona kolayca geliyor. Bir genç olarak, ailesinin sığır çiftliğinden ardıç ve pinyon ile noktalı adaçayı bozkırından aşağı ve bir dans gecesi için şehre giderdi.

Church’ün hayatının ritmi, o kasabada yaşayan birçok sınıf arkadaşınınkiyle tezat oluşturuyordu. Yazları izinliydi. Bir okul otobüsünden inip onu bekleyen uzun bir öğleden sonra ev işlerini hatırlatan bir at karavanını görmenin nasıl bir şey olduğunu bilmiyorlardı – çayırlarda su taşımak veya buzağıları dağlamak. Çiftlik hayatının izolasyonunu hissetmediler.

Kilise, üniversiteden mezun olduktan sonra çiftçiliği bıraktı. 20’li yaşlarını Pasifik’te seyreden gemilerde geçirdi. Suyun üzerinde olmak, üç katlı motorlarla çalışmak bir mucizeydi. Ama zaman zaman, onu ev özlemi uyandıran bir şarkı duyardı.

33 yaşındaki Church, sonunda lise spor salonu da dahil olmak üzere çocukluğunun uğrak yerlerine geri döndü. O, Nevada’nın Büyük Havza Çölü’nün yukarı kesimlerinde sahnelenen bir haftalık Batı halk müziği ve edebiyatı festivali olan Ulusal Kovboy Şiir Buluşması için Şubat ayında toplanan binlerce kişiden biriydi.

1985’te başlayan ve pandemi nedeniyle iki yıl ara verilen etkinliğin kökenleri, çiftçilerin sığır çekişmesinden ve daha basit zamanlar için nostaljiden bahsettiği sözlü hikaye anlatıcılığına dayanıyor. Yıllar içinde kovboy şairleri, 2008 mali krizi ve çevre sorunları gibi olaylardan ilham aldı. Bu tür, diğer şiir toplantıları, antolojiler ve akademik dergilerdeki makalelerle büyümeye devam etti.

Bugün, pek çok sanatçıyı ve katılımcıyı birleştiren şey, toprağa ve onun ürettiği her şeye duyulan yakınlık, kovboy mitolojisiyle çok az ilgisi olsa bile özgünlük özlemi.

::

Çiftçilik, genellikle hayal kırıklığı ve finansal güvensizlikle karakterize edilen, ayık bir girişimdir. Kışlar sert, yazlar bunaltıcı ve kuraklık Batı’da dönümlerce mera arazisini tehdit ediyor.

Bugün, 20 yıl önce bir milyondan fazla olan ABD’de 700.000 büyükbaş hayvan işletmesi var.

ABD Çalışma İstatistikleri Bürosu’na göre, çiftliklerde ve çiftliklerde çalışan insanların sayısı giderek azalıyor. 2021’de 847.600 kişi, 2010’da 1,2 milyon olan “mahsul, hayvancılık ve süt ürünleri üreten işletmelerde” çiftçi, çiftlik sahibi veya ziraat müdürü olarak çalışıyordu. Bu sayının önümüzdeki 10 yılda %3 oranında düşmesi bekleniyor. .

Sektör konsolide olurken ve giderek büyük şirketler tarafından yönetilirken, küçük operasyonlar yürüten aileler hayatta kalabilmek için genellikle dışarıdan gelire ihtiyaç duyar. Sığırların yönetilmesine yardım etmek için ailenin çiftliğine dönen Church, kasabanın altın madeni için tam zamanlı çalışıyor.

Festivale kızı Jessie ile birlikte katılan Kuzey Dakotalı bir sığır çiftçisi ve müzisyen olan Gene Veeder, müziğin farklı zamanlarda, özellikle Jessie bebekken ailesini ayakta tutmasına yardımcı olduğunu söyledi. 1980’lerde, konserlerden haftada yaklaşık 200 dolar kazandı – bu, market alışverişi için yeterliydi.

39 yaşındaki Jessie Veeder, bir şarkıcı ve gitarist ve Elko topluluğunun dayanak noktası. Onun halk baladları, ailenin Kuzey Dakota’nın çorak arazilerinin kenarındaki 3.000 dönümlük arazisini, 110 yıldır ailede olan şarkıları, önce bir çiftlik evi ve şimdi de Watford City’de küçük bir sığır çiftliği olarak tasvir ediyor.

Babasıyla birlikte mor tepeler ve yemyeşil otlaklar boyunca ata binmekle ilgili güzel anıları var, ancak şarkıları nostaljiyle dolu olsa da, çiftçiliğin tam olarak pastoral bir yaşam olmadığını açıkça ortaya koyuyor. Veeder, “% 20 veya belki% 10 gibi, kovboy işi, ata binmek ve eğlenmek,” dedi. “Diğer kısmı şu: Zaten sıfırın altında ve inekleri besliyorsunuz ve suyumuz yok ve bir traktör bozuldu.”

Yıllar önce Gene, kızını, orada başka hangi olasılıkların olduğunu görmek için çiftliği terk etmeye teşvik etti. Bunu yapmak istemelisin, O ona söyledi. Böylece, 16 yaşında, Jessie gitarıyla yerel olarak turneye çıktı. Liseden sonra on yıllığına ayrıldı: önce üniversite için performans sergileyerek ülkeyi gezdiğinde, ardından Minnesota ve Montana’da yaşamak için.

Gene sessizce kızının geri döneceğini umdu ama Jessie emin değildi. Mali güvenlik vaadinin cazibesine kapılan arkadaşları, Minneapolis ve Denver gibi şehirlere gidiyordu.

Ancak 2010’daki bir petrol patlaması Watford City’ye yeni bir soluk getirdi ve Jessie bir umut yaşadı. Çeşitli gelir akışları için yeni fırsatlar, çiftçiliğe geri dönmek isteyen yeni nesiller için finansal istikrar sağladı. Gelecekteki çocuklarının diğer canlılara bakmak için geniş açık alanlara erişebileceğini hayal etti.

Çiftlik aradı.

::

2017’de Kristin Windbigler, Ulusal Kovboy Şiir Buluşması’nı yürüten Western Folklife Center’ın yönetici direktörü olduğunda, bir misyonu vardı: Daha fazla genç insanı çekmek.

Bir bakıma, toplantı büyük ölçüde çiftçilik endüstrisini yansıtıyordu: Göstericileri ve katılımcıları yaşlanıyordu ve yeni bir nesil dizginleri eline almaya hazır görünmüyordu.

Kuzey Kaliforniya’daki Humboldt County kırsalındaki bir çiftlikte büyüyen Windbigler, yalnızca genç çiftçiler ve çiftçilerle değil, aynı zamanda yiyeceklerinin nereden geldiğini, iklimi ve hayatta kalmayı önemseyen gençlerle de ilgileniyordu. Kırsal Batı topluluklarının

Toplantının daha yeni yinelemeleri hakkında “Bütün bunlar burada kesişiyor” dedi. Çiftçiliğin mesleğinin “dikkat etmek” olduğunu söyledi ve ekledi: “Bu, nüansla ilgili, çevrenizdeki canlıları ve onlarla nasıl etkileşime girdiğinizi anlamakla ilgili.”

Festivalin ilgi odağı olan gençlerden ikisi olan Reedy kardeşler bu nüansı anlamış görünüyor. 22 yaşındaki Brigid Reedy keman çalıyor; Johnny Reedy, 17, gitar. Caz, büyük grup müziği, blues ve bir dizi halk türünden ilham alan Elko’s Pioneer Saloon’daki müzikleri o kadar parlaktı ki neredeyse herkes hareket ediyordu.

Reedy’ler, ailelerinin batı Montana’daki çiftliğinde yaşıyor ve Brigid’in binicilik ve İngilizce eğitimi aldığı ve Johnny’nin University of Montana Western’de İngilizce ve müzik eğitimi aldığı Dillon’daki üniversiteye 45 dakikada gidip geliyor. Brigid, 2 yaşından beri yanında şarkı söyleyip gitar çalan babasıyla performans sergilemek için ülkeyi dolaştı, ancak onlar için her şeyi birbirine bağlayan şey arazi: Tütün Kökü Dağları’nın eteğindeki aile çiftliği. geyik, çakallar, balıkçıllar, tilkiler.

Brigid çocukken aile Colorado’dan Montana’ya taşındı; o ve erkek kardeşi, ailede bir çiftlikte büyüyen ilk nesildir. Geçmişte sığır çiftliklerinde yaşıyorlardı ve komşularına markalama konusunda yardım ediyorlardı. Bugün, öncelikle atları çalıştırıyorlar.

Brigid, güçlü bir yer duygusuna sahip olduğunu kanıtlıyor: “20’lerden bir şarkı veya İrlanda’dan bir şarkı ya da biraz mariachi melodisi yapıyor olabiliriz, ancak bu, nasıl yetiştirildiğimizin ve dünya algımızın süzgecinden geçtiği için. , işimiz bittiğinde her şey özünde bir kovboy müziği haline geliyor.

::

Yakın zamana kadar, Ismay adı altında toplantıda performans sergileyen doğu Sierra Nevada’dan bir halk şarkıcısı olan 30 yaşındaki Avery Hellman, Petaluma kırsalındaki annelerinin çiftliğinde koyunlara bakıyor ve aşırı otlatılan alanlardaki dere yaşam alanlarını eski haline getiriyordu.

Kendini ikili olmayan olarak tanımlayan Hellman, gençlerin “gerçekten mücadele ettiklerini” çünkü “yaşamak için bir kimliğe, bir geleneğe sahip olmak” istediklerini söyledi. Elko çiftçisi Church bu yüzden o hayata geri döndü, bu yüzden Veeder geri döndü. Topluluk ve benlik duygusu için. Bir yere ait olduklarını bilmek.

Toplantıdaki diğer gençlerde olduğu gibi, Hellman’ın çiftlikle ilişkisi karmaşıktır. Dokuz ay önce Petaluma’dan ayrıldılar ve müziğe odaklandıkları doğu Sierra’daki kendi topraklarına gittiler.

Hellman, “Bir sanatçı olarak, kendi sesinizi bulmak gibi, birlikte büyüdüğünüz kişiden ayrılmanız gerekir” dedi. Yine de, Hellman’ın toprağa olan derin sevgisinin ve saygısının kanıtı olarak koyunların aşılanması ve bakımına yardım etmek için her ay birkaç gün annelerinin çiftliğine dönüyorlar.

::

Toplantı tıpkı başladığı gibi bir Cumartesi günü müzik ve dansla sona erdi. Jessie ve Gene Veeder, kalabalık bir oditoryumun önünde büyük sahnede birlikte son bir şarkı çaldılar. Reedy’ler, Pioneer Saloon’daki dans pistinde birlikte döndüler.

Sabah sanatçılar toplandı. Kuzey Dakota, Oregon, California, Montana’ya kadar doğuda, batıda, kuzeyde ve güneyde, kış fırtınaları ve buzlu dağlar boyunca onlarca, yüzlerce, binlerce mil kat ettiler.

Ertesi Pazartesi, Kilise Elko altın madenine döndü. Çiftlikte düveler bir ay içinde buzağılamaya başlayacak ve kır çiçekleri çiçek açmaya başlayacaktı, bu bir ritim, dedi Church, bu her zaman onun bir parçası olacak. Her nasılsa, “sonunda hepimiz eve geliyoruz” diye ekledi.