Her kuşağın ebeveyn fısıltısı vardır.
Annem ve babam, çocukların çırpılması veya şaplaklanmaması gerektiği, tutulması ve tutulması gerektiği konusunda devrimci fikrini destekleyen Benjamin Spock'a sahipti. 1946 dönüm noktası “Bebek ve Çocuk Bakımının Sağduyu Kitabı” kitabı, 20. yüzyılın en çok satan kitaplarından biri oldu.
Hamile kaldığımda, 1984'te ilk yayınlandıktan sonra yıllarca pazara hakim olan Heidi Murkoff ve Sharon Mazel'in “Beklediğinizde Ne Beklemeniz Gerekiyor”. Bir dizi yeni ebeveyn, alarmist bir yaklaşım olarak görüyor ve dedektörlerin buna “beklediğiniz zamandan kaçınacağınız” demesine yol açıyor.
Kızım 1992'de doğduktan sonra, “temas noktaları” kitapları çocukların gelişimi hakkında yeni düşünme yollarını popülerleştiren derin şefkatli bir çocuk doktoru olan T. Berry Brazelton'a güvendim. Her gelişimsel sıçramaya geçici bir gerileme eşlik ediyor.
Sonra 2002'nin “En Mutlu Bebek On the Block” yazan Harvey Karp geldi. Onun önemli katkısı, yaşamın ilk üç ayının aslında “dördüncü trimester” olduğu fikriydi. Bize, canlanmasına yardımcı olduğu eski bir uygulama olan kundaklayarak bebeğin konfor refleksini tetiklemeyi öğretti. Aynı zamanda kızımın ilk çocuk doktoruydu, ancak mega en iyi satıcısını yayınladığı zaman, kızım zaten 10 yaşındaydı.
Ve şimdi kendi çocuğunu bekliyor.
Büyükanne ve büyükbabam olan arkadaşlar bana her şeyin değiştiğini söylüyor. Çocukları genellikle yemek zamanlarına ve yatmadan daha yapılandırılmış bir yaklaşım benimser. Ve tüm insan bilgisine kolay erişim ile yükseltilen dijital yerliler nesilleri için ebeveyn fısıltısı, bir çocuk doktoru, psikiyatrist veya doktor değildir.
Kahverengi bir üniversite ekonomisti ve “daha iyi bekleniyor” kitapları, “Cribsheet” ve “Aile Firması” olan Emily Oster, ebeveynleri karar almaya veri odaklı bir yaklaşım almaya teşvik ediyor. (Popüler web sitesi parentdata.)
Yüksek kaliteli çalışmalardan en iyi ve en alakalı bilgilerle donatılmış, anneler ve babaların emzirme, uyku eğitimi, tuvalet eğitimi ve belki de en tartışmalı konumu gibi konular hakkında kendi kararlarını verebileceğini savunuyor. Hamileyken ara sıra bir kadeh şarap, olduğu gibi. (Los Angeles isyanlarının ilk gecesinde dört aylık hamileyken iki bardak şarap vardı ve kızımın UC Berkeley ve Yale'den dereceleri var.)
Kısmen bir kıza sahip olduğum için mutluydum çünkü evimde tartışmalı bir konu olacak olan sünnet olasılığı ile yüzleşmek istemedim. “Cribsheet” de Oster risklerini ve faydalarını özetliyor. Bazı arkadaşlar bana bir bebek üzerinde acı çekme konusundaki endişemi saçma olduğunu söylerken, Oster, sünnet sırasında ağrı yaşayan bebeklerin dört ila altı ay sonra çekimlerine daha güçlü ağrı tepkileri olduğunu gösteren 1997'de yapılan bir çalışmaya atıfta bulunuyor. Başka bir deyişle veriler korkularımı doğruladı – ancak doktorlar şimdi prosedür için bir çeşit ağrı engelleyici önerme eğilimindedir.
Perşembe günü bana telefonla “Hamileliğe, hayatımın geri kalanında, veri seven bir kişi olarak alışık olduğum şekilde yaklaşmak istedim” dedi. “Bu hayal kırıklığından 'daha iyi beklemek' yazdım.”
Örneğin, ilk çocuğu doğduktan sonra, bir ekonomist olarak akşam yemeği hakkında kararlar verdi. Sıfırdan pişirmek, bir yemek hazırlama hizmeti kullanmak veya paket almak daha mantıklı mı? “Bu seçimlerin maliyeti kendi başıma yemek planlaması ve hazırlanmasıyla nasıl karşılaştırılıyor?” Yazıyor. Ve bir ekonomistin söylediği gibi zamanının veya “fırsat maliyetinin” değeri neydi?
“Karar vermeye bu ekonomik yaklaşım” diye yazıyor, “sizin için bir seçim yapmıyor, sadece nasıl yapılandırılacağını anlatıyor.”
Dr. Karp bir keresinde bana ilk kez ebeveyn olmanın yüksek tuğla duvarın bir tarafında durmak gibi olduğunu söyledi: sadece yapabilirsiniz hayal etmek Diğer tarafta ne var. “İlk çocukla,” diye yazıyor Oster, “çoğumuz tüm deneyimden biraz şaşırmaya hazırız. Sonuçta, daha önce hiç yapmadınız. Muazzam bir nevrotik insan olan ben bile, beklemediğim şeylerin ortaya çıkacağını biliyordum. ”
Örneğin, doktorunun tavsiyesi üzerine, bebek kızı Penelope'a eldiven koydu, bu yüzden yanlışlıkla kendini çizmeyecekti. Sonra annesi ona Penelope'nin asla ellerini kullanmayı öğrenmeyeceğini söyledi.
Oster araştırmaya daldı. Mittens'in bebeklerin ellerini kullanmayı öğrenmelerini engelleyip önlemediğine dair hiçbir çalışma bulamamasına rağmen, son yarım yüzyılda, eldivenler tarafından yaralanan bebeklerin sadece 20 raporu olduğunu gösteren bir çalışma buldu-neredeyse çalışmaya yetecek kadar.
Oster, “Sanırım çok fazla … genellikle çok iyi niyetli olduğunu ve her zaman yararlı olmadığını düşünüyorum” dedi. “Bence sorunun bir kısmı aslında – ve bunu sevgiyle söylüyorum – bir bebeğe sahip olmanın nasıl bir şey olduğunu hatırlamak zor.”
Çalışmalar tarafından yönlendirilmiş olsun ya da olmasın, her nesil yeni ebeveynlik uygulamaları ve yasaklar ile birlikte gelir.
Oster, “Annem, 'Bebeği midesine yatırın' dedi. “Veri tabanlı nedenlerden dolayı, bunu artık yapmıyoruz.”
Midelerinde uyuyan bebekler, ani bebek ölüm sendromu riski daha yüksektir. Mevcut uzman tavsiyesi, bebeklerin beşik veya beşikte bir yatak ve takılmış bir tabaka dışında hiçbir şey olmadan sırtlarına uymaları gerektiğidir. Bebekler 2022'de ABD'de beşik “tamponlar” yasaklandı, çünkü bebekler onlara karşı sıkışıp boğulabilir ve boğulabilir. Bebeğinizle birlikte uyumak da hayır olarak kabul edilir.
“Şimdi kesinlikle yapmamanız söylenecek bir şey,” dedi Oster, “ve aynı zamanda insanların büyük bir payının yaptığı ve konuşmadığı bir şey.”
Yine de Oster, “Net olmaya çalıştığım şey, birlikte uyumak riskleri olmayan ve mümkün olduğunca güvenli bir şekilde yapılması bile, insanların her gün aldığı risklere uygun bazı düşük riskler var. Hayatta hiçbir seçeneğin hiçbir riski yoktur ve riski fayda karşısında dengelemek zorundasınız. ”
Otuz iki yıl önce, Chloe'ye hamile olduğumda, üç kişilik bir baba olan Times meslektaşım Bob Sipchen beni bir kenara bıraktı.
“Dinle Abcarian,” dedi. “Bilmeniz gereken tek şey, hiçbir ebeveynin başka bir ebeveynin iyi bir iş yaptığını düşünmediğidir.”
Çok haklıydı. Ebeveynliğin en büyük zorluklarından biri, kendinizi herkesin görüşlerine ve tavsiyesine karşı güçlendirmeyi öğrenmektir.
Burası ebeveyn fısıltılarının geldiği yerdir: en iyileri size sizin için doğru olanı yapmanız için güven verir.
Bluesky: @rabcarian.bsky.social. Konular: @rabcarian
Annem ve babam, çocukların çırpılması veya şaplaklanmaması gerektiği, tutulması ve tutulması gerektiği konusunda devrimci fikrini destekleyen Benjamin Spock'a sahipti. 1946 dönüm noktası “Bebek ve Çocuk Bakımının Sağduyu Kitabı” kitabı, 20. yüzyılın en çok satan kitaplarından biri oldu.
Hamile kaldığımda, 1984'te ilk yayınlandıktan sonra yıllarca pazara hakim olan Heidi Murkoff ve Sharon Mazel'in “Beklediğinizde Ne Beklemeniz Gerekiyor”. Bir dizi yeni ebeveyn, alarmist bir yaklaşım olarak görüyor ve dedektörlerin buna “beklediğiniz zamandan kaçınacağınız” demesine yol açıyor.
Kızım 1992'de doğduktan sonra, “temas noktaları” kitapları çocukların gelişimi hakkında yeni düşünme yollarını popülerleştiren derin şefkatli bir çocuk doktoru olan T. Berry Brazelton'a güvendim. Her gelişimsel sıçramaya geçici bir gerileme eşlik ediyor.
Sonra 2002'nin “En Mutlu Bebek On the Block” yazan Harvey Karp geldi. Onun önemli katkısı, yaşamın ilk üç ayının aslında “dördüncü trimester” olduğu fikriydi. Bize, canlanmasına yardımcı olduğu eski bir uygulama olan kundaklayarak bebeğin konfor refleksini tetiklemeyi öğretti. Aynı zamanda kızımın ilk çocuk doktoruydu, ancak mega en iyi satıcısını yayınladığı zaman, kızım zaten 10 yaşındaydı.
Ve şimdi kendi çocuğunu bekliyor.
Büyükanne ve büyükbabam olan arkadaşlar bana her şeyin değiştiğini söylüyor. Çocukları genellikle yemek zamanlarına ve yatmadan daha yapılandırılmış bir yaklaşım benimser. Ve tüm insan bilgisine kolay erişim ile yükseltilen dijital yerliler nesilleri için ebeveyn fısıltısı, bir çocuk doktoru, psikiyatrist veya doktor değildir.
Kahverengi bir üniversite ekonomisti ve “daha iyi bekleniyor” kitapları, “Cribsheet” ve “Aile Firması” olan Emily Oster, ebeveynleri karar almaya veri odaklı bir yaklaşım almaya teşvik ediyor. (Popüler web sitesi parentdata.)
Yüksek kaliteli çalışmalardan en iyi ve en alakalı bilgilerle donatılmış, anneler ve babaların emzirme, uyku eğitimi, tuvalet eğitimi ve belki de en tartışmalı konumu gibi konular hakkında kendi kararlarını verebileceğini savunuyor. Hamileyken ara sıra bir kadeh şarap, olduğu gibi. (Los Angeles isyanlarının ilk gecesinde dört aylık hamileyken iki bardak şarap vardı ve kızımın UC Berkeley ve Yale'den dereceleri var.)
Kısmen bir kıza sahip olduğum için mutluydum çünkü evimde tartışmalı bir konu olacak olan sünnet olasılığı ile yüzleşmek istemedim. “Cribsheet” de Oster risklerini ve faydalarını özetliyor. Bazı arkadaşlar bana bir bebek üzerinde acı çekme konusundaki endişemi saçma olduğunu söylerken, Oster, sünnet sırasında ağrı yaşayan bebeklerin dört ila altı ay sonra çekimlerine daha güçlü ağrı tepkileri olduğunu gösteren 1997'de yapılan bir çalışmaya atıfta bulunuyor. Başka bir deyişle veriler korkularımı doğruladı – ancak doktorlar şimdi prosedür için bir çeşit ağrı engelleyici önerme eğilimindedir.
Perşembe günü bana telefonla “Hamileliğe, hayatımın geri kalanında, veri seven bir kişi olarak alışık olduğum şekilde yaklaşmak istedim” dedi. “Bu hayal kırıklığından 'daha iyi beklemek' yazdım.”
Örneğin, ilk çocuğu doğduktan sonra, bir ekonomist olarak akşam yemeği hakkında kararlar verdi. Sıfırdan pişirmek, bir yemek hazırlama hizmeti kullanmak veya paket almak daha mantıklı mı? “Bu seçimlerin maliyeti kendi başıma yemek planlaması ve hazırlanmasıyla nasıl karşılaştırılıyor?” Yazıyor. Ve bir ekonomistin söylediği gibi zamanının veya “fırsat maliyetinin” değeri neydi?
“Karar vermeye bu ekonomik yaklaşım” diye yazıyor, “sizin için bir seçim yapmıyor, sadece nasıl yapılandırılacağını anlatıyor.”
Dr. Karp bir keresinde bana ilk kez ebeveyn olmanın yüksek tuğla duvarın bir tarafında durmak gibi olduğunu söyledi: sadece yapabilirsiniz hayal etmek Diğer tarafta ne var. “İlk çocukla,” diye yazıyor Oster, “çoğumuz tüm deneyimden biraz şaşırmaya hazırız. Sonuçta, daha önce hiç yapmadınız. Muazzam bir nevrotik insan olan ben bile, beklemediğim şeylerin ortaya çıkacağını biliyordum. ”
Örneğin, doktorunun tavsiyesi üzerine, bebek kızı Penelope'a eldiven koydu, bu yüzden yanlışlıkla kendini çizmeyecekti. Sonra annesi ona Penelope'nin asla ellerini kullanmayı öğrenmeyeceğini söyledi.
Oster araştırmaya daldı. Mittens'in bebeklerin ellerini kullanmayı öğrenmelerini engelleyip önlemediğine dair hiçbir çalışma bulamamasına rağmen, son yarım yüzyılda, eldivenler tarafından yaralanan bebeklerin sadece 20 raporu olduğunu gösteren bir çalışma buldu-neredeyse çalışmaya yetecek kadar.
Oster, “Sanırım çok fazla … genellikle çok iyi niyetli olduğunu ve her zaman yararlı olmadığını düşünüyorum” dedi. “Bence sorunun bir kısmı aslında – ve bunu sevgiyle söylüyorum – bir bebeğe sahip olmanın nasıl bir şey olduğunu hatırlamak zor.”
Çalışmalar tarafından yönlendirilmiş olsun ya da olmasın, her nesil yeni ebeveynlik uygulamaları ve yasaklar ile birlikte gelir.
Oster, “Annem, 'Bebeği midesine yatırın' dedi. “Veri tabanlı nedenlerden dolayı, bunu artık yapmıyoruz.”
Midelerinde uyuyan bebekler, ani bebek ölüm sendromu riski daha yüksektir. Mevcut uzman tavsiyesi, bebeklerin beşik veya beşikte bir yatak ve takılmış bir tabaka dışında hiçbir şey olmadan sırtlarına uymaları gerektiğidir. Bebekler 2022'de ABD'de beşik “tamponlar” yasaklandı, çünkü bebekler onlara karşı sıkışıp boğulabilir ve boğulabilir. Bebeğinizle birlikte uyumak da hayır olarak kabul edilir.
“Şimdi kesinlikle yapmamanız söylenecek bir şey,” dedi Oster, “ve aynı zamanda insanların büyük bir payının yaptığı ve konuşmadığı bir şey.”
Yine de Oster, “Net olmaya çalıştığım şey, birlikte uyumak riskleri olmayan ve mümkün olduğunca güvenli bir şekilde yapılması bile, insanların her gün aldığı risklere uygun bazı düşük riskler var. Hayatta hiçbir seçeneğin hiçbir riski yoktur ve riski fayda karşısında dengelemek zorundasınız. ”
Otuz iki yıl önce, Chloe'ye hamile olduğumda, üç kişilik bir baba olan Times meslektaşım Bob Sipchen beni bir kenara bıraktı.
“Dinle Abcarian,” dedi. “Bilmeniz gereken tek şey, hiçbir ebeveynin başka bir ebeveynin iyi bir iş yaptığını düşünmediğidir.”
Çok haklıydı. Ebeveynliğin en büyük zorluklarından biri, kendinizi herkesin görüşlerine ve tavsiyesine karşı güçlendirmeyi öğrenmektir.
Burası ebeveyn fısıltılarının geldiği yerdir: en iyileri size sizin için doğru olanı yapmanız için güven verir.
Bluesky: @rabcarian.bsky.social. Konular: @rabcarian