Rafta
'Muhteşem Carson'
Yazan: Bill Zehme ve Mike Thomas
Simon ve Schuster: 336 sayfa, 30 dolar
Sitemizde bağlantısı verilen kitapları satın alırsanız The Times, şu adresten komisyon kazanabilir: Bookshop.orgücretleri bağımsız kitapçıları destekleyen.
Johnny Carson en parlak döneminde o kadar popülerdi ki, tuvalet kağıdı kıtlığıyla ilgili gece geç saatlerde yapılan bir espri, 1973'te, bu önemli banyo ürününün yaygın pandemik istiflenmesinden neredeyse yarım yüzyıl önce, ülke çapındaki marketlerde ürünün tükenmesine neden oldu. Carson'ın 1962'den 1992'ye kadar “The Tonight Show”un sunucusu olarak kültürümüz üzerindeki etkisi böyleydi.
David Letterman yerine Carson'ın “Tonight Show”un halefi olduğunda kendini bir dizi dramanın merkezinde bulan Jay Leno, “Başka hiç kimsenin bu tür bir etkisi olmadı” diyor.
Carson'ın şov dünyasından bir başka çocuğu olan Jimmy Kimmel, onu gece televizyonunun Abe Lincoln'ü olarak görüyor; onun itibarı komedi dünyasında Rushmore Dağı statüsüne layık görülüyor.
Yirmi yılını gece geç saatlere kadar sunuculuk yaparak geçiren Kimmel, “Hakkında fazla düşünmediğimiz çok sayıda başkan var çünkü her zaman Lincoln'ü düşünüyoruz” diyor. Kimmel, aksesuarlar “her şeyi icat eden” Steve Allen'a verilmeli, Letterman ise formata absürt bir dokunuş kattı, “ama Johnny en önemlisiydi” diyor. “Johnny hayatımızın dokusunun öyle bir parçasıydı ki.”
Carson zirvedeyken her gece ortalama 9 milyon izleyiciye ulaşıyordu; Stephen Colbert şu anda yaklaşık 3 milyonluk kalabalık bir alana liderlik ediyor. Carson'ı izleyemeyecek kadar genç insanlar bile onun mirasını kabul ediyor. 2012'de kendi adını verdiği Yetişkin Yüzme şovunu başlatmadan önce bu ustayı inceleyen 41 yaşındaki Eric Andre, “Gerçekten hükümdardı ve yayınların sahibiydi” diyor.
Şimdi, Carson'ın son gösterisinin üzerinden yaklaşık 32 yıl geçtikten sonra, komedyenin hayatını ve mirasını ele alan bir biyografi olan “Muhteşem Carson” yayınlandı. Projenin yapımı o kadar uzun yıllar sürdü ki, baş yazar Bill Zehme projeyi tamamlayamadan öldü.
Gazetecinin bir noktada aylarca evinde yaşamasına izin veren Kimmel, “Bu Bill'in beyaz balinasıydı ve onun bunu bitirebileceğine inanmıyorum” diyor. kira.
Rolling Stone ve diğer önemli dergilerde yazan Zehme, Frank Sinatra ve Andy Kaufman hakkında kitaplar yazmasının yanı sıra Regis Philbin ve Leno'nun hayalet yazarlığı anılarını da yazmıştı. Ömür boyu bir Carson hayranı olan kendisi, “Tonight Show” sunucusuyla son büyük röportajı gerçekleştirdi ve bu kitabı ilk olarak 2007'de yayınlamayı planladı.
Ama Kimmel, çoğu zaman esrarengiz olan Carson'ın derinliklerine inme umuduyla kazmaya devam ettiğini söylüyor. Daha sonra Zehme kolorektal kansere yakalandı ve son yıllarının çoğunu kitabı bitirmeye çalışırken hastalıkla mücadele ederek geçirdi.
Zehme'nin ölümünden sonra kitabı bitiren Mike Thomas, “Neredeyse on yıl boyunca hayatta kaldı, ancak sağlığı hiçbir zaman gerçek anlamda yeniden başlayabilecek kadar iyi olmadı” diyor. Thomas, Chicago Sun-Times'ta kariyer yapmak üzere ayrılmadan önce Zehme'nin Sinatra, Leno, Philbin ve Kaufman kitaplarında araştırma asistanı olarak çalışmıştı.
Zehme kitabın yaklaşık dörtte üçünü yazıp cilalatmıştı; Thomas bunu tamamlamak için Zehme'nin araştırmasını ve raporunu kullandı.
“Kızı bana 'Carson Land'in anahtarını verdi; içi dosyalarla, fotoğraflarla, plaklarla, hatta Johnny'den gelen büyük pembe iptal edilmiş çekle tıka basa dolu bir depo dolabıydı. [band leader] Doktor Severinsen,” diyor Thomas. “Bu, Johnny'nin hikayesini tamamlamak için neye ihtiyacım olduğunu incelemek ve bulmak meselesiydi.”
Bu hikaye ne hagiografi ne de vurucu bir iş. Thomas, “Johnny karmaşık bir adamdı ama dehası inkar edilemezdi” diyor. “Bill, Johnny'nin özüne herkes kadar inebildi ama o birçok bakımdan esrarengiz bir adamdı.”
Zehme, izleyicilerinin ne istediğini, sınırların nerede olduğunu ve onları nasıl bu kadar hafifçe zorlayabileceğini tam olarak bilen, mükemmel şovmen sanatçı Carson'ın ihtişamını yakalıyor.
Leno, “Johnny'nin her zaman biraz müstehcen şakaları vardı ama ana akım Amerika'nın neye tahammül edeceği konusunda büyük bir fikri vardı” diyor. “İşleri ne kadar ileri götürmesi gerektiğini biliyordu.”
Kimmel şunu ekliyor: “Gösteriyi yaparken çok zarif ve zahmetsiz görünüyordu ama Johnny hakkında yaşayan kimsenin bilmediği o kadar çok şey vardı ki.”
Zehme'nin tasvirinde, Carson'un kamusal kişiliği bir aldatmacaydı; sihirbazlıkla başlayan ve ona olan sevgisini hiçbir zaman kaybetmeyen bir adama yakışan bir el çabukluğuydu. Özel hayatında sadece soğuk ve mesafeli değildi, aynı zamanda cansız bir baba ve etkisi altındayken bazen eşleriyle fiziksel ilişkiye giren, içkici bir çapkındı.
Kitabın bir pasajında şöyle yazıyor: “Ara sıra ertesi gün uyandığında oğullarının annesinin etinde böyle bir tahribatın morardığını keşfediyordu.”
Leno şöyle diyor: “Bana karşı her zaman iyi davrandı ama Johnny'nin iyi bir içici olmadığını ve sarhoş olduğunda biraz kötü davrandığını biliyorum.”
Kimmel, biyografinin “Johnny'nin özellikle gurur verici bir tasviri olmadığını ancak adil bir tasvir olduğunu söylüyor. Bence bu muhtemelen iyi çünkü insanları karikatürize etme eğilimindeyiz. Televizyonda gördüğünüz kişinin o kişi olduğunu düşünüyoruz. Hepimiz Johnny Carson'ı tanıdığımızı hissettik ama belli ki tanımıyorduk.”
Zehme'nin Carson'la yaptığı röportajın bir noktasında efsane, bittikten 31 yıl sonra gençlere bir zamanlar “Amerika'nın en büyük şovu” olan “Ed Sullivan Show”u sorduklarında, “size sanki hiç var olmamış gibi bakacaklarını” söylüyor. . Ve neden yapmalı hatırlıyorlar mı?”
Carson'ın son gösterisinden sonra da benzer bir süre boyunca hayaleti hala varlığını sürdürüyor ve bu yalnızca ikonun malikanesinin kliplerini küratörlüğünü yaptığı YouTube yüzünden değil.
Leno, “Johnny'nin elinden gelenin en iyisini yaptığından yeterince klip var, insanlar ne isterlerse bulsunlar” diyor Leno, ancak pek çok eskizdeki şakaların ve apaçık cinsiyetçiliğin eskimiş gibi geldiğini belirtiyor.
Carson'un kendisini takip eden herkes üzerindeki etkisi hala çok büyük. Herhangi bir Pazartesi günü, Jon Stewart'ın kısa bir süreliğine onun hakkında bir izlenim edindiğini duyabilirsiniz; Letterman ve Conan O'Brien dahil olmak üzere diğer hayranlar hâlâ TV ve podcast'lerde aktifken, mevcut sunucu grubu – Kimmel, Colbert, Jimmy Fallon ve Seth Meyers – Carson'ın büyümesini izleyecek kadar yaşlı.
Andre, “Hepsi Carson'ın gölgesinde yaşıyor” diyor, ancak bu kitabın çoğunlukla Boomers ve X kuşağına ulaşacağını düşünüyor. Thomas ise kitabın yeni nesli Carson'ın çalışmalarına tanıtacağını umuyor.
Gösterisini aldığında Kimmel, Beverly Hills'teki Paley Center'a gitti, ardından Allen, Jack Paar ve Carson'u izlemek için Museum of Broadcasting'i aradı.
Kimmel, “Öğrendiğim ilk şey hiçbir zaman Johnny kadar iyi olamayacağımdı” diyor.
Kimmel, Carson'un en iyi zamanlarında setteki en büyük yıldız olduğuna dikkat çekiyor. “Belki Frank Sinatra alışveriş yapar ve Johnny ile eşit olur, ama hepsi bu. Sizi temin ederim ki eğer Taylor Swift programımda olursa eşitmişiz gibi gelmeyecek.”
'Muhteşem Carson'
Yazan: Bill Zehme ve Mike Thomas
Simon ve Schuster: 336 sayfa, 30 dolar
Sitemizde bağlantısı verilen kitapları satın alırsanız The Times, şu adresten komisyon kazanabilir: Bookshop.orgücretleri bağımsız kitapçıları destekleyen.
Johnny Carson en parlak döneminde o kadar popülerdi ki, tuvalet kağıdı kıtlığıyla ilgili gece geç saatlerde yapılan bir espri, 1973'te, bu önemli banyo ürününün yaygın pandemik istiflenmesinden neredeyse yarım yüzyıl önce, ülke çapındaki marketlerde ürünün tükenmesine neden oldu. Carson'ın 1962'den 1992'ye kadar “The Tonight Show”un sunucusu olarak kültürümüz üzerindeki etkisi böyleydi.
David Letterman yerine Carson'ın “Tonight Show”un halefi olduğunda kendini bir dizi dramanın merkezinde bulan Jay Leno, “Başka hiç kimsenin bu tür bir etkisi olmadı” diyor.
Carson'ın şov dünyasından bir başka çocuğu olan Jimmy Kimmel, onu gece televizyonunun Abe Lincoln'ü olarak görüyor; onun itibarı komedi dünyasında Rushmore Dağı statüsüne layık görülüyor.
Yirmi yılını gece geç saatlere kadar sunuculuk yaparak geçiren Kimmel, “Hakkında fazla düşünmediğimiz çok sayıda başkan var çünkü her zaman Lincoln'ü düşünüyoruz” diyor. Kimmel, aksesuarlar “her şeyi icat eden” Steve Allen'a verilmeli, Letterman ise formata absürt bir dokunuş kattı, “ama Johnny en önemlisiydi” diyor. “Johnny hayatımızın dokusunun öyle bir parçasıydı ki.”
Carson zirvedeyken her gece ortalama 9 milyon izleyiciye ulaşıyordu; Stephen Colbert şu anda yaklaşık 3 milyonluk kalabalık bir alana liderlik ediyor. Carson'ı izleyemeyecek kadar genç insanlar bile onun mirasını kabul ediyor. 2012'de kendi adını verdiği Yetişkin Yüzme şovunu başlatmadan önce bu ustayı inceleyen 41 yaşındaki Eric Andre, “Gerçekten hükümdardı ve yayınların sahibiydi” diyor.
Şimdi, Carson'ın son gösterisinin üzerinden yaklaşık 32 yıl geçtikten sonra, komedyenin hayatını ve mirasını ele alan bir biyografi olan “Muhteşem Carson” yayınlandı. Projenin yapımı o kadar uzun yıllar sürdü ki, baş yazar Bill Zehme projeyi tamamlayamadan öldü.
Gazetecinin bir noktada aylarca evinde yaşamasına izin veren Kimmel, “Bu Bill'in beyaz balinasıydı ve onun bunu bitirebileceğine inanmıyorum” diyor. kira.
Rolling Stone ve diğer önemli dergilerde yazan Zehme, Frank Sinatra ve Andy Kaufman hakkında kitaplar yazmasının yanı sıra Regis Philbin ve Leno'nun hayalet yazarlığı anılarını da yazmıştı. Ömür boyu bir Carson hayranı olan kendisi, “Tonight Show” sunucusuyla son büyük röportajı gerçekleştirdi ve bu kitabı ilk olarak 2007'de yayınlamayı planladı.
Ama Kimmel, çoğu zaman esrarengiz olan Carson'ın derinliklerine inme umuduyla kazmaya devam ettiğini söylüyor. Daha sonra Zehme kolorektal kansere yakalandı ve son yıllarının çoğunu kitabı bitirmeye çalışırken hastalıkla mücadele ederek geçirdi.
Zehme'nin ölümünden sonra kitabı bitiren Mike Thomas, “Neredeyse on yıl boyunca hayatta kaldı, ancak sağlığı hiçbir zaman gerçek anlamda yeniden başlayabilecek kadar iyi olmadı” diyor. Thomas, Chicago Sun-Times'ta kariyer yapmak üzere ayrılmadan önce Zehme'nin Sinatra, Leno, Philbin ve Kaufman kitaplarında araştırma asistanı olarak çalışmıştı.
Zehme kitabın yaklaşık dörtte üçünü yazıp cilalatmıştı; Thomas bunu tamamlamak için Zehme'nin araştırmasını ve raporunu kullandı.
“Kızı bana 'Carson Land'in anahtarını verdi; içi dosyalarla, fotoğraflarla, plaklarla, hatta Johnny'den gelen büyük pembe iptal edilmiş çekle tıka basa dolu bir depo dolabıydı. [band leader] Doktor Severinsen,” diyor Thomas. “Bu, Johnny'nin hikayesini tamamlamak için neye ihtiyacım olduğunu incelemek ve bulmak meselesiydi.”
Bu hikaye ne hagiografi ne de vurucu bir iş. Thomas, “Johnny karmaşık bir adamdı ama dehası inkar edilemezdi” diyor. “Bill, Johnny'nin özüne herkes kadar inebildi ama o birçok bakımdan esrarengiz bir adamdı.”
Zehme, izleyicilerinin ne istediğini, sınırların nerede olduğunu ve onları nasıl bu kadar hafifçe zorlayabileceğini tam olarak bilen, mükemmel şovmen sanatçı Carson'ın ihtişamını yakalıyor.
Leno, “Johnny'nin her zaman biraz müstehcen şakaları vardı ama ana akım Amerika'nın neye tahammül edeceği konusunda büyük bir fikri vardı” diyor. “İşleri ne kadar ileri götürmesi gerektiğini biliyordu.”
Kimmel şunu ekliyor: “Gösteriyi yaparken çok zarif ve zahmetsiz görünüyordu ama Johnny hakkında yaşayan kimsenin bilmediği o kadar çok şey vardı ki.”
Zehme'nin tasvirinde, Carson'un kamusal kişiliği bir aldatmacaydı; sihirbazlıkla başlayan ve ona olan sevgisini hiçbir zaman kaybetmeyen bir adama yakışan bir el çabukluğuydu. Özel hayatında sadece soğuk ve mesafeli değildi, aynı zamanda cansız bir baba ve etkisi altındayken bazen eşleriyle fiziksel ilişkiye giren, içkici bir çapkındı.
Kitabın bir pasajında şöyle yazıyor: “Ara sıra ertesi gün uyandığında oğullarının annesinin etinde böyle bir tahribatın morardığını keşfediyordu.”
Leno şöyle diyor: “Bana karşı her zaman iyi davrandı ama Johnny'nin iyi bir içici olmadığını ve sarhoş olduğunda biraz kötü davrandığını biliyorum.”
Kimmel, biyografinin “Johnny'nin özellikle gurur verici bir tasviri olmadığını ancak adil bir tasvir olduğunu söylüyor. Bence bu muhtemelen iyi çünkü insanları karikatürize etme eğilimindeyiz. Televizyonda gördüğünüz kişinin o kişi olduğunu düşünüyoruz. Hepimiz Johnny Carson'ı tanıdığımızı hissettik ama belli ki tanımıyorduk.”
Zehme'nin Carson'la yaptığı röportajın bir noktasında efsane, bittikten 31 yıl sonra gençlere bir zamanlar “Amerika'nın en büyük şovu” olan “Ed Sullivan Show”u sorduklarında, “size sanki hiç var olmamış gibi bakacaklarını” söylüyor. . Ve neden yapmalı hatırlıyorlar mı?”
Carson'ın son gösterisinden sonra da benzer bir süre boyunca hayaleti hala varlığını sürdürüyor ve bu yalnızca ikonun malikanesinin kliplerini küratörlüğünü yaptığı YouTube yüzünden değil.
Leno, “Johnny'nin elinden gelenin en iyisini yaptığından yeterince klip var, insanlar ne isterlerse bulsunlar” diyor Leno, ancak pek çok eskizdeki şakaların ve apaçık cinsiyetçiliğin eskimiş gibi geldiğini belirtiyor.
Carson'un kendisini takip eden herkes üzerindeki etkisi hala çok büyük. Herhangi bir Pazartesi günü, Jon Stewart'ın kısa bir süreliğine onun hakkında bir izlenim edindiğini duyabilirsiniz; Letterman ve Conan O'Brien dahil olmak üzere diğer hayranlar hâlâ TV ve podcast'lerde aktifken, mevcut sunucu grubu – Kimmel, Colbert, Jimmy Fallon ve Seth Meyers – Carson'ın büyümesini izleyecek kadar yaşlı.
Andre, “Hepsi Carson'ın gölgesinde yaşıyor” diyor, ancak bu kitabın çoğunlukla Boomers ve X kuşağına ulaşacağını düşünüyor. Thomas ise kitabın yeni nesli Carson'ın çalışmalarına tanıtacağını umuyor.
Gösterisini aldığında Kimmel, Beverly Hills'teki Paley Center'a gitti, ardından Allen, Jack Paar ve Carson'u izlemek için Museum of Broadcasting'i aradı.
Kimmel, “Öğrendiğim ilk şey hiçbir zaman Johnny kadar iyi olamayacağımdı” diyor.
Kimmel, Carson'un en iyi zamanlarında setteki en büyük yıldız olduğuna dikkat çekiyor. “Belki Frank Sinatra alışveriş yapar ve Johnny ile eşit olur, ama hepsi bu. Sizi temin ederim ki eğer Taylor Swift programımda olursa eşitmişiz gibi gelmeyecek.”