Kitap İncelemesi
Bu dünyanın sonu değil
Jonathan Parks-Ramage tarafından
Bloomsbury: 384 sayfa, 30 $
Sitemizde bağlantılı kitaplar satın alırsanız, Times bir komisyon kazanabilir Bookshop.orgücretleri bağımsız kitapçıları destekleyen
Mason Daunt, çiçeklerin kendisini alacağını söyledi. Bayan Dalloway gibi, gününü büyük partisine götürür – onun durumunda Los Angeles'taki bir bebek duşu – anımsatan ve endişeleniyor. Virginia Woolf'un titiz kahramanının aksine, Mason, penis heykel acil durumları olan bir milyarder tarafından işlerinden uzaklaşıyor, en sevdiği sanal gerçeklik zindanında bir Wolfman Dom ile bir seans ve sanki bu kadar küçük bir zombi kıyamet.
Jonathan Parks-Ramage, yeni romanı “Dünyanın Sonu Değil” bölümünde burjuvacı Clarissa Dalloway'ın rutinini çağrıştırmada tam olarak ne yaptığını biliyor. Woolf'un en ünlü kitabı, üst sınıf bir kadının yoğun günüyle ilgilidir, ama aynı zamanda ayrıcalığıyla birlikte gelen beklentilerle kafesli olma yolları ile ilgilidir ve I. Dünya Savaşı'ndan sonra kültürel huzursuzluk ve romanın diğer ana karakterinin sanrıları ve nihai intiharı ile dengelenir. Parks-ramage, bir partiye hazırlanmakta ve 11'e kadar aranan zengin, bazen anlamsız bir ana karakter fikrini alır. Ancak, kampın keyifli bir unsurunu romana getiren iddialı bir hareketle, maksimalizmde bir egzersiz lehine nispeten güvenli ve basit bir önermeyi terk eder. Yani arsa raylardan çıkıyor – ve işe yarıyor.
“Dünyanın Sonu Değil” ilk üçte üçüncü sırada, okuyucular Mason Daunt ve dünyasını öğreniyorlar. 2044, Mason, Amerikan Anti-Amerikan Konuşma Komitesi tarafından sorgulandıktan sonra yakın zamanda kara listeye alınan eski başarılı bir Koreli Amerikalı senarist Yunho Kim ile evli beyaz bir eşcinsel sanatçı ve ikisi bir vekil Astrid aracılığıyla bebek sahibi. Para asla Mason'un zihninden uzak değildir ve O ve Yunho'nun ne kadar harcadığının sürekli olarak farkındadır: Astrid ve kız arkadaşı Claudia'nın LA kiralama için ayda 10.000 dolar; Cloud Seeding Technology Company'nin sinir bozucu orman yangını dumanından kurtulmasını ve Mason ve Yunho'nun arka bahçesini LA'nın vaat edilen güneş ışığında güneşlenmesini sağlamak için bir weathermod ücreti de dahil olmak üzere bebek duşunda 100.000 dolar.
Mason her şeye sahiptir, görünüşe göre: sevgi dolu ve erkek bir koca, bir konak, ahlaki açıdan boş sanatını satın alan kapatılmış eşcinsel bir milyarder ve beynine kurulmuş en son ioscerebrum, “otantikine gittiği sanal BDSM zindanı yapmak için, otantik haptic vice'ini sağlamak için en üst düzey Thrashjackkettm ile senkronize etmek için”. Ne yanlış gidebilir?
Tabii ki sadece her şey. Günün olayları ortaya çıktıkça, ona giden 14 ayın geri dönüşleri ile kesintiye uğradığında, gizemli bir pembe sis, ne olduğunu kimsenin bilmediğini, ancak nereye inerse inerse, insanlar zihinlerini kaybediyor gibi görünüyor. Mason eve döndüğünde, pembe sisi teneffüs edenler tarafından yürütülen acımasız bir şiddete tanık oldu. Parks-ramage, kanlı detayları, bağırsakları ve eksik eti ve sarkan çeneleri lezzetliyor, Mason'u suçlu ama sadece entelektüel olarak farkında olduğu çirkinliği ile yakın ve kişisel getiriyor (Mason'un Vex, Dom, onun serveti için utanmayı ve derinleşmeyi içeriyor. “Günahkarlar” gördüyseniz ve vampirlerinin kampından keyif aldıysanız, kitabın bu bölümünde teknik olarak ama işlevsel olmayan Zombies Parks-Ramage ile eğleneceksiniz.
En kötü cinsiyet açıklaması partisi gibi, Mason ve Yunho'nun bebek duşunun sonuçları var. Duşun olaylarından sonra şok edici bir şekilde hayatta olan Mason, cinayetle suçlanıyor. Yunho, Astrid, bebeği ve Claudia, Mason'un hayatından kayboldu, ancak kendisine göre, Montana'daki konaklarından birinde yaşıyorlar ve üç düzine insanla ütopik bir anarşist komün başlattılar. Çiftlikte gerçekleşen bölümlerin çoğu, Mason ve Yunho'nun iyi arkadaşları ve iş ortaklarının çocuğu 4 yaşındaki Gabriel'in perspektifine yakından uyuyor. İlk başta Gabriel çiftlikte çok mutlu, bakım kapsülleriyle yaşıyor, ancak gerginlikler yerel bir milis ile cırcırlandığından, giderek şiddete ve travmaya maruz kalıyorlar.
Parks-ramage, işlerin ne kadar kötü olabileceğini ve aslında, iklim değişikliği durmadan devam ederse, Amerikan demokrasisi daha da kırılgan ve hükümette karışan milyarderlerin daha meşruiyet kazanabileceği saçmalıklarına eğilir (temelde ölümsüz bir Peter Thiel romanın son bölümünde ortaya çıkar).
“Dünyanın sonu değil” bir romanın vahşi bir yolculuğu. Saçma anları açıkça kasıtlı ve ince değil – ama Mason, sınıf arkadaşları burun üzerinde olduğu için sanat eserini eleştirdiğinde üniversitede düşünürken, “Eh, dünya yanıyordu, bu yüzden eliptik ve akademik olmanın anlamı neydi?” Bazen gülmek zorundasınız, böylece ağlamayacaksınız – ve genellikle kampta olduğu gibi, mizahın altında doğru ve acı verici bir şey var.
Bu durumda, bu çocuklar sorunu: Neden onlara sahibiz? Onlar geleceğe dair umudumuz mu yoksa umut yanılsamamızın nedeni mi? Onlar sadece kendimize ölümsüzlük bahanesi vermenin bir yolu mu? Parks-ramage belirli bir sonuca varmaz ve daha doğru karakterlerinin bazıları üreme-IS-immoral tarafında sıkı bir şekilde görünse de, Gabriel'in çocuksu harikası ve hayal gücünü tasvir etmesi hassas ve sevgi dolu. Ne kadar korkunç veya umutsuz şeyler olursa olsun, ejderhaları hayal edebileceğimiz iyi bir hatırlatma.
Bir kitap ve kültür eleştirmeni olan Masad, “All My Ann's Lovers” romanının ve yaklaşan “Varlıklar” romanının yazarıdır.
Bu dünyanın sonu değil
Jonathan Parks-Ramage tarafından
Bloomsbury: 384 sayfa, 30 $
Sitemizde bağlantılı kitaplar satın alırsanız, Times bir komisyon kazanabilir Bookshop.orgücretleri bağımsız kitapçıları destekleyen
Mason Daunt, çiçeklerin kendisini alacağını söyledi. Bayan Dalloway gibi, gününü büyük partisine götürür – onun durumunda Los Angeles'taki bir bebek duşu – anımsatan ve endişeleniyor. Virginia Woolf'un titiz kahramanının aksine, Mason, penis heykel acil durumları olan bir milyarder tarafından işlerinden uzaklaşıyor, en sevdiği sanal gerçeklik zindanında bir Wolfman Dom ile bir seans ve sanki bu kadar küçük bir zombi kıyamet.
Jonathan Parks-Ramage, yeni romanı “Dünyanın Sonu Değil” bölümünde burjuvacı Clarissa Dalloway'ın rutinini çağrıştırmada tam olarak ne yaptığını biliyor. Woolf'un en ünlü kitabı, üst sınıf bir kadının yoğun günüyle ilgilidir, ama aynı zamanda ayrıcalığıyla birlikte gelen beklentilerle kafesli olma yolları ile ilgilidir ve I. Dünya Savaşı'ndan sonra kültürel huzursuzluk ve romanın diğer ana karakterinin sanrıları ve nihai intiharı ile dengelenir. Parks-ramage, bir partiye hazırlanmakta ve 11'e kadar aranan zengin, bazen anlamsız bir ana karakter fikrini alır. Ancak, kampın keyifli bir unsurunu romana getiren iddialı bir hareketle, maksimalizmde bir egzersiz lehine nispeten güvenli ve basit bir önermeyi terk eder. Yani arsa raylardan çıkıyor – ve işe yarıyor.
“Dünyanın Sonu Değil” ilk üçte üçüncü sırada, okuyucular Mason Daunt ve dünyasını öğreniyorlar. 2044, Mason, Amerikan Anti-Amerikan Konuşma Komitesi tarafından sorgulandıktan sonra yakın zamanda kara listeye alınan eski başarılı bir Koreli Amerikalı senarist Yunho Kim ile evli beyaz bir eşcinsel sanatçı ve ikisi bir vekil Astrid aracılığıyla bebek sahibi. Para asla Mason'un zihninden uzak değildir ve O ve Yunho'nun ne kadar harcadığının sürekli olarak farkındadır: Astrid ve kız arkadaşı Claudia'nın LA kiralama için ayda 10.000 dolar; Cloud Seeding Technology Company'nin sinir bozucu orman yangını dumanından kurtulmasını ve Mason ve Yunho'nun arka bahçesini LA'nın vaat edilen güneş ışığında güneşlenmesini sağlamak için bir weathermod ücreti de dahil olmak üzere bebek duşunda 100.000 dolar.
Mason her şeye sahiptir, görünüşe göre: sevgi dolu ve erkek bir koca, bir konak, ahlaki açıdan boş sanatını satın alan kapatılmış eşcinsel bir milyarder ve beynine kurulmuş en son ioscerebrum, “otantikine gittiği sanal BDSM zindanı yapmak için, otantik haptic vice'ini sağlamak için en üst düzey Thrashjackkettm ile senkronize etmek için”. Ne yanlış gidebilir?
Tabii ki sadece her şey. Günün olayları ortaya çıktıkça, ona giden 14 ayın geri dönüşleri ile kesintiye uğradığında, gizemli bir pembe sis, ne olduğunu kimsenin bilmediğini, ancak nereye inerse inerse, insanlar zihinlerini kaybediyor gibi görünüyor. Mason eve döndüğünde, pembe sisi teneffüs edenler tarafından yürütülen acımasız bir şiddete tanık oldu. Parks-ramage, kanlı detayları, bağırsakları ve eksik eti ve sarkan çeneleri lezzetliyor, Mason'u suçlu ama sadece entelektüel olarak farkında olduğu çirkinliği ile yakın ve kişisel getiriyor (Mason'un Vex, Dom, onun serveti için utanmayı ve derinleşmeyi içeriyor. “Günahkarlar” gördüyseniz ve vampirlerinin kampından keyif aldıysanız, kitabın bu bölümünde teknik olarak ama işlevsel olmayan Zombies Parks-Ramage ile eğleneceksiniz.
En kötü cinsiyet açıklaması partisi gibi, Mason ve Yunho'nun bebek duşunun sonuçları var. Duşun olaylarından sonra şok edici bir şekilde hayatta olan Mason, cinayetle suçlanıyor. Yunho, Astrid, bebeği ve Claudia, Mason'un hayatından kayboldu, ancak kendisine göre, Montana'daki konaklarından birinde yaşıyorlar ve üç düzine insanla ütopik bir anarşist komün başlattılar. Çiftlikte gerçekleşen bölümlerin çoğu, Mason ve Yunho'nun iyi arkadaşları ve iş ortaklarının çocuğu 4 yaşındaki Gabriel'in perspektifine yakından uyuyor. İlk başta Gabriel çiftlikte çok mutlu, bakım kapsülleriyle yaşıyor, ancak gerginlikler yerel bir milis ile cırcırlandığından, giderek şiddete ve travmaya maruz kalıyorlar.
Parks-ramage, işlerin ne kadar kötü olabileceğini ve aslında, iklim değişikliği durmadan devam ederse, Amerikan demokrasisi daha da kırılgan ve hükümette karışan milyarderlerin daha meşruiyet kazanabileceği saçmalıklarına eğilir (temelde ölümsüz bir Peter Thiel romanın son bölümünde ortaya çıkar).
“Dünyanın sonu değil” bir romanın vahşi bir yolculuğu. Saçma anları açıkça kasıtlı ve ince değil – ama Mason, sınıf arkadaşları burun üzerinde olduğu için sanat eserini eleştirdiğinde üniversitede düşünürken, “Eh, dünya yanıyordu, bu yüzden eliptik ve akademik olmanın anlamı neydi?” Bazen gülmek zorundasınız, böylece ağlamayacaksınız – ve genellikle kampta olduğu gibi, mizahın altında doğru ve acı verici bir şey var.
Bu durumda, bu çocuklar sorunu: Neden onlara sahibiz? Onlar geleceğe dair umudumuz mu yoksa umut yanılsamamızın nedeni mi? Onlar sadece kendimize ölümsüzlük bahanesi vermenin bir yolu mu? Parks-ramage belirli bir sonuca varmaz ve daha doğru karakterlerinin bazıları üreme-IS-immoral tarafında sıkı bir şekilde görünse de, Gabriel'in çocuksu harikası ve hayal gücünü tasvir etmesi hassas ve sevgi dolu. Ne kadar korkunç veya umutsuz şeyler olursa olsun, ejderhaları hayal edebileceğimiz iyi bir hatırlatma.
Bir kitap ve kültür eleştirmeni olan Masad, “All My Ann's Lovers” romanının ve yaklaşan “Varlıklar” romanının yazarıdır.