Ultimate LA Bookshelf’imiz için, şehirle derin bağları olan yazarlardan en sevdikleri Los Angeles kitaplarını sekiz kategoride veya türde adlandırmalarını istedik. 95 cevaba göre LA’in en önemli 16 edebi romanı, “Çekirge Günü”nden “Bağırırsa Bırak Gitsin”e, “Olduğu Gibi Oynayın”a ve “İç Çin Mahallesi”ne.
- Sitemizde bağlantısı verilen kitapları satın alırsanız, Haberler aşağıdakilerden bir komisyon kazanabilir: kitapçı.orgücretleri bağımsız kitapçıları destekleyen.
…
ramona Helen Hunt Jackson tarafından, 1884
Amherst’te büyüyen Jackson, çok okunan bir seyahat yazarı, romancı ve şairdi. Evlilik, onu Batı’ya götürdü ve orada, Yerli Amerikalıların muazzam adaletsizliklere maruz kaldığını gördü. ABD politikalarıyla ilgili sert, kurgusal olmayan açıklamalarının erişimi sınırlıydı, bu yüzden Güney Kaliforniya’da geçen, popüler sempatiyi Yerli Amerikalıların kötü durumuna çevirmek için tasarlanmış ırklararası bir aşk hikayesi olan “Ramona”yı yazdı. Gerçekten de büyük bir bestseller oldu. Arazi hırsızlığı, ırkçılık ve cinayeti kronolojik olarak anlatmasına rağmen, doğal manzaranın pastoral tasvirleri o kadar yankı uyandırdı ki, “Ramona” Los Angeles’ın turizm endüstrisini ateşlemesiyle büyük ölçüde itibar görüyor. 20. yüzyılın önde gelen eleştirmenleri kitabı reddetti, ancak son bilim adamları onu müstehcen bir aşk romanı olarak yeniden değerlendirdiler. — CK
çekirge günü Nathanael West tarafından, 1939
West’in son romanı (yayınlandıktan bir yıl sonra öldü) bir Hollywood şaheseri, sinema endüstrisinin ve önemli hoşnutsuzluklarının sert, sivri bir hicividir. Tod Hackett adlı bir manzara ressamının etrafında dönen film, şehrin bir yangınla son bulduğunu hayal ediyor ve endüstrinin ikiyüzlülüklerine ve çelişkilerine keskin bakışları hem güncel hem de sürekli alakalı. Ivy Pochoda, “Gün Batımı’ndan kuzeye, tepelere doğru dönemem,” diyor, “her seferinde bu kitap aklıma gelmeden.” — DLU
Toza Sor John Fante tarafından, 1939
Fante’nin ikinci kitabı, “The Day of the Locust” ve “The Big Sleep” ile birlikte, aynı yıl yayınlanan ve Los Angeles hakkında yazma ve düşünme biçimimizde bir dönüm noktası olan üç romandan biri. şehir olacaktı. Bunker Hill’de bir otelde yaşayan genç bir yazar olan Arturo Bandini’nin hikayesi, neredeyse halüsinasyon yoğunluğuna sahip ve Buhran sırasında Los Angeles şehir merkezini ve 1933 Long Beach depremini tasvir etmesi parlak ve derin. — DLU
Bağırırsa Bırak Gitsin Chester Himes tarafından, 1945
Himes’in ilk romanı, yazarın daha sonra onu “paramparça” olarak tanımlayacağı 2. Dünya Savaşı dönemi Los Angeles’taki deneyiminden yazılmıştır. Birinci şahıs anlatımı iticidir, öfke ve nefretle yönlendirilir ve bir fırsatlar ülkesi olarak Güney Kaliforniya efsanesi göz önüne alındığında, şehrin ırksal olarak öldürücü olduğu portresi özellikle ilgi çekicidir. Greg Goldin, “Kırmızı çizgili, ırkçı Los Angeles’tan acı bir ısırık,” diyor – ve daha doğru olamazdı. Bu, şehrin ana metinlerinden biri, Wanda Coleman ve Walter Mosley gibi yazarların çalışmalarının habercisi. — DLU
Kaydırma Alanı Gavin Lambert tarafından, 1959
Şimdilerde en çok romanı ve filmi “Inside Daisy Clover” ile tanınan İngiliz yazar, bir film eleştirmeni olarak başladı. Yönetmen Nicholas Ray için çalışmak üzere Los Angeles’a taşındıktan sonra (onların da bir ilişkisi vardı), Lambert şehrin film kolonisine erişim sağladı. Bu yeraltı klasiğinde, bir senarist, gelecek vadeden bir yıldız adayından, varisleri onun ölümünü bekleyen tepenin ötesindeki bir soylu kadına kadar, şöhretin umutlarına, kafa karışıklıklarına ve yozlaşmalarına tanık oluyor. Lambert ayrıca şehrin kendisi için keskin bir gözle yazıyor. — CK
Gece Şehri John Rechy tarafından, 1963
Bu çarpıcı ilk romanda Rechy, 1950’lerin sonlarında ve 1960’ların başlarında eşcinsel dolandırıcıların daha önce yeterince tanınmayan bir bölgesini gözetliyor, “Yalnız Amerika dünyası Pershing Meydanı’na sıkıştı … şehir merkezinde şimdi Kayıp Melekler Şehri’nde sıkışıp kaldı.” Rechy otobiyografik olarak yazıyordu ama aynı zamanda kendisini uzun süredir felaketle marjinalleştirilmiş bulan bir toplulukla (ve onun için) konuşmayı da arzuluyordu. Carolina A. Miranda şöyle diyor: “Kesin bir dolandırıcı romanı – The Doors’un bir ezgisine ilham veren bir roman – yalnızca yıldızların toprağa gömüldüğü Hollywood’un göbeğini anlatıyor.” — DLU
(Farrar, Straus ve Giroux)
Olduğu Gibi Oynat Joan Didion tarafından, 1970
Angeleno edebi kurgusunun en sevilen eserlerinden biri ünlü bir deneme yazarı tarafından yazılmıştır. Jordan Harper, Maria Wyeth’in parçalanmasının, otobanda yaptığı yolculukların ve kızına duyduğu özlemin öyküsü, “Kaliforniya yaratıcı sınıfının ahlaki açıdan kayıp ve demir atmamış duygusunu yakalıyor” diye yazıyor ve onu “hem bir zaman kapsülü hem de zamansız” yapıyor. Charles Finch şunları ekliyor: “Hemingway’in tüm Amerikan romanlarının Huck Finn’den kaynaklandığını düşündüğü gibi, tüm LA romanları ‘Play As It Lays’ ile başlar. Eşzamanlı içsel duygu yoğunluğu ve dışsal çekingenlik, simülasyonun duygusal ve ahlaki tehlikeleri, şehrin hararetli yabancı güzelliği… “Çekirge Günü”nü geçersiz kıldı ve kurguya bir şablon ya da en azından bir ton verdi. bu daha sonra geldi. — BK
Sıfırdan daha az Bret Easton Ellis tarafından, 1985
Ellis, Stephanie Danler’ın “sonsuza dek bu listeye ait olduğunu” söylediği “Less than Zero”nun ünlü açılış cümlesinde “İnsanlar Los Angeles’taki otoyollarda birleşmekten korkuyor” diyor. Beverly Hills’in ayrıcalıklı, güneşe ve kokaine batmış gençleri, bağ kurma korkularını maskelemek için can sıkıntısını kullanıyor, ancak kitap küstah olduğu kadar cesur da. İyi olmayan ve noir ve punk kahramanları gibi yardım istemekten çok kendi kendini yok etmeye meyilli olan güzel zengin çocukları göstermek için Los Angeles’ın Cumhuriyetçi, Reagan dönemi parlaklığını geri aldı. — CK
Altın günler Carolyn See tarafından, 1986
See’den başka kim mutlu sonla biten bir dünyanın sonu romanı yazar ki? 1960’ların başında tanışan iki arkadaşın hikayesi, kitap sosyal bir roman ve aynı zamanda başka bir şeye dönüşene kadar kendi tarzında sosyal bir hiciv. Anlatının anahtarı, See’nin bir nükleer kıyameti toplumun kibirlerinden kurtulabileceğimiz bir tür sıfırlama olarak hayal etme kararıdır. Sonuç, “yok edici ışıkta ve Işık çağlarına kadar yaşayan” “sert kahkahalar, mistikler ırkı” hakkında bir fantazidir. Kendi olumlaması ile biter: “İnan bana.” — DLU
Beyaz Çocuk Karışık Paul Beatty tarafından, 1996
Hiç kimse yergiyi Beatty kadar ileri, yukarı, aşağı veya derine götürmez. Gunnar Kaufman’ın Santa Monica’daki bir satılmışlar soyundan (“esaret altındaki en beyaz zenci”) devrimci şair kıyamet günü kült liderine yükselişini konu alan tepetaklak bir bildungsroman olan ilk kitabı, bu liste için dördüncü romanından yalnızca bir oy daha kazandı. “Satış.” Michael Jaime-Becerra, “Beatty’nin mizahı, genellikle eseriyle ilgili tartışmaların en önemli noktasıdır” diyor, “ancak oraya yerleşmek, Los Angeles’ta yer alan ve işi ileriye götüren incelikli, geniş kapsamlı sosyal eleştiriyi görmezden geliyor.” Dana Johnson ekliyor: “O her zaman şaşırtıcı ve orijinal.” — BK
Beyaz Zambak Janet Fitch tarafından, 1999
Anneler, cinayet ve Santa Ana rüzgarları hakkında ne düşünüyorsunuz? Fitch, manyetik bir narsistin çocuğu aracılığıyla şehrin bakıcılık sisteminde hızlı bir yolculukta, Batı’dan Didion’a kadar uzanan etkilere selam verirken, sosyal tabakaları – yoksullar, işçi sınıfı, zengin sürgünler, Hollywood mükemmeliyetçileri – genişletiyor. Pico Iyer, romanı “LA’nın sadece hissini ve kokusunu değil, aynı zamanda parçalanmış ailelerini ve sürüklenmesini ender lirizm ve sıcaklıkla yakaladığı için” övüyor. Pamela Redmond, “LA’nın karanlık kanlı kalbini göstermede Chandler ve Ellroy’un halefi” olarak görüyor. — BK
Doğuştan Ahlaksızlık Thomas Pynchon tarafından, 2009
Carolina Miranda, Pynchon’ın esrarengiz polisiye romanıyla ilgili “her şeyi”, özellikle “Los Angeles’a çok benzeyen döngüsel bir olay örgüsünü – seyahat ediyor, seyahat ediyor ve seyahat ediyorsunuz ve sonunda başladığınız yere geri dönüyorsunuz.” Hikaye, PI kahramanı Larry “Doc” Sportello’nun en çok sevdiği her şeyin onuruna “Gordita Plajı” olarak yeniden adlandırılan Manhattan Sahili çevresinde başlıyor ve bitiyor: besleyici olmayan yiyecekler, tombul bebekler ve şehvetli baştan çıkarıcı kadınlar. 70’lerin başındayız, bu yüzden Gordita da kaçınılmaz olarak açgözlü emlak biçerdöverlerinin yağmalanması için olgunlaşmış bir tür Şişman Şehir öneriyor. Pynchon’un kaçan mükemmel dalga olarak Amerika’yı tekrar eden trajikomedisi için ideal. – DK
(Farrar, Straus ve Giroux)
Barbar Kreşleri yazan Héctor Tobar, 2011
Tobar, çocukken babasının LA Times gazetesini dağıtmasını izledi; daha sonra kitaplara geçmeden önce onun için yazmaya başladı. Aralarındaki işaret, kültünü hızla aşan bu kült romandır. Tod Goldberg’in “banliyödeki huzursuzluğun içini kavuran bir iç boşaltma” olarak adlandırdığı “The Barbarian Nurseries”, Orange County’de bir ev işçisi olan Araceli’nin hikayesini anlatıyor. Bir kriz onu, Washington’daki her yasa koyucunun okuması gereken belgesiz bir genç kızla karşılaşması da dahil olmak üzere Güney Kaliforniya’da korkutucu, pikaresk bir yolculuğa çıkarır. Son bölümler, eşit derecede acı ve tatlı olan, kusursuz bir şekilde kalibre edilmiş, duygusallıktan uzak bir sona götürür. – DK
Başka bir yerde, Kaliforniya Dana Johnson tarafından, 2012
Avery’nin ailesi, Büyük Göç’ün bir parçası olarak güneyden Los Angeles’ın güneyine, oradan da West Covina’ya taşınır ve Avery bir ressam ve montaj sanatçısı olarak her şeyi anlamlandırmaya çalışır. Lou Mathews, “Los Angeles’ta büyümenin nasıl bir şey olduğunu bildiğim en iyi çağrışım” diye yazıyor Lou Mathews. Aimee Bender, “dünyalar / mahalleler arasında dil aracılığıyla nasıl hareket ettiği için” bundan alıntı yapıyor. Ve yayıncı Dan Smetanka bunu şöyle özetliyor: “Bir LA sanatçısının tüm hayatı bir günde yeniden ziyaret edildi, sanki Bayan Dalloway çiçeklerini Dodger biletleriyle takas ediyormuş gibi.” — CK
sempatizan Viet Thanh Nguyen tarafından, 2015
Nguyen’in anlatıcısı, aynı zamanda bir göçmen hikayesi, Hollywood’un bir hicvi ve sömürgeciliğin tersine çevrilmesi olan bu casusluk gerilim filminin açılışında “Ben bir casusum, uyuyan biriyim, hayaletim, iki yüzlü bir adamım” diyor. “Aynı zamanda iki kafalı bir adamım,” diye devam ederek, her göçmenin bazen çifte ajan gibi hissettiği gerçeğine bizi ikna ediyor. Vietnamlı Angelenos’u Viet Cong’a rapor eden bir köstebeği konu alan bu Pulitzer Ödüllü roman birçok nedenden ötürü önemlidir – en önemlisi, diyor Maria Hummel, “sanatsal portreleri ve Hollywood’un Vietnam Savaşı’na ilişkin algılarını üretme biçimini gözler önüne serdiği için. ” – BK
İç Çin Mahallesi tarafından Charles Yu, 2020
Willis Wu, hayatını sınırlayan televizyon suç dizisindeki tek Genel Asyalı Adam, ancak daha fazlası olmayı umuyor. Bu komik, yürek burkan romanda, ailesi ve arkadaşlarıyla birlikte, çeşitli milletlerden insanların “Asyalı” olarak etiketlendiği bir Çin restoranının üst katındaki ucuz bir otelde yaşıyor. Yu, basmakalıpları, ırkçılığı, popüler kültürü ve Wu’nun bir Hollywood simülakrındaki deneyimleri aracılığıyla anlattığımız hikayeleri araştırıyor. Çoğunlukla bir senaryo şeklinde anlatılan – Yu “Westworld” ve “Lodge 49” için yazdı – “Interior Chinatown” kurgu dalında 2020 Ulusal Kitap Ödülü’nü kazandı. — CK