İnceleme: Zev Yaroslavsky’nin siyasi anı kitabı ‘Zev’s Los Angeles’

Bu, Los Angeles hayatında bir dönüm noktası gibi geliyor. Los Angeles’ın 20. yüzyılın sonlarının yükselen figürlerinden ikisi, hayırsever Eli Broad ve Belediye Başkanı Richard Riordan son yıllarda öldüler; bir başka öncü isim, İlçe Müfettişi Gloria Molina bu ayın başlarında öldü. Belediye Meclisi üyelerinden oluşan yeni bir parti kuruldu. Ve en son belediye başkanlığı seçimlerinde seçmenler, Belediye Kültüründen bir kopuşu temsil eden Karen Bass’ı, kendisini önceki dönemden biri gibi hisseden Rick Caruso adayı yerine seçti.

Peki ya 1980’lerin ve 90’ların polis mücadeleleri, kültürel kurumların yeniden tasavvuru, vergiler, çevre ve okullar üzerindeki kavgalar gibi geçmiş savaşlar? Bu tarihin çoğu, onu yapanların hayatlarıyla birlikte kayıp gidiyor.

Ne mutlu ki, modern Los Angeles’ın en önemli ve tanınan isimlerinden birinin yazdığı yeni bir anı kitabı tam zamanında elimize ulaştı. Zev’in otobiyografisi “Zev’s Los Angeles: From Boyle Heights to the Hall of Power”, Los Angeles’ın bugün bildiğimiz hale geldiği dönemi yeniden ziyaret ediyor: büyük ve karmaşık, çok ırklı, heyecan verici, bölünmüş ve olduğundan çok daha derin göz göze gelmek. Zev Yaroslavsky, Los Angeles’ta on yıllar boyunca Belediye Meclisi ve Denetim Kurulu’nda kalıcı bir iz bıraktı ve düşünceli düşünceleri, anısına, oluşmasına yardım ettiği ve şimdi de anlaşılmasına yardımcı olduğu tarihte onurlu bir yer kazandırdı.

Hem zamanında hem de gerekli, diğer anıların bıraktığı bir boşluğu dolduruyor. Örneğin, Broad’ın otobiyografisi ciddi ve düşünceli – ve nadiren böyle olan bir adam için şaşırtıcı bir şekilde kendini küçümseyen – ama bir anı ile iş dünyasında başarı rehberi arasında bir yerde yatıyor. Riordan da bir anı kitabı yazdı, ancak esasen iyi bir belediye başkanını iyi yapan şeyin her zaman iyi bir yazar yapmadığı gözlemini ifade ediyor; bu sadece kötü

Ancak Yaroslavsky, gerekenlere sahip. Eski Haberler yazarı Josh Getlin’in yardım ettiği Yaroslavsky, kendi hayatının ikili hikayelerini ve daha geniş LA hikayesini yönetiyor. Sonuç her düzeyde tatmin edici: sağlam bir geçmiş, anlayışlı bir güç analizi ve hizmet ömrü üzerine samimi bir yansıma. (Bir açıklama: Yaroslavsky’yi on yıllardır tanıyorum ve onun hakkında Haberler ve diğerleri için yazdım; Getlin eski ve değerli bir meslektaşım. Yine de, her iki yazara olan takdirimin ve bilgimin dengede olduğuna inanıyorum, buradaki muhakememi güçlendiriyor. .)

Kitap, aynısını yapan bir kamu görevlisine yakışan geniş bir manzarayı kapsıyor. Yaroslavsky ilk olarak UCLA öğrenci aktivizmi ve Sovyet Yahudilerini güçlü bir şekilde savunmasıyla tanındı – “Zev” de şevkle anlattığı bir neden. Tek başına bu bölümler, yenilenen saldırganlığının ışığında taze bir şekilde alakalı hissettiren başarısız bir imparatorluğa bir bakış olan kitabı okumaya değer kılıyor.

Yaroslavsky, 1974’ün sonlarına doğru Los Angeles Kent Konseyi’ne adaylığını açıkladığında hâlâ yetişkin bir saç kesimine ihtiyaç duyuyordu, ancak konseyde bir boşluk açılınca hemen harekete geçti. Yaroslavski özel seçim yarışına atladı. Canter’s Deli’nin önünde düzenlediği basın toplantısına, çoğunlukla kayıtsız bir medya tarafından seyrek katılım sağlandı. Yakında neredeyse onun kadar tanınan karısı bile o sabah meşguldü ve kocasının anını atladı. Yine de takip eden aylarda mahallelerde yürüdü, el ilanları dağıttı ve birçok kişiyi hayrete düşürerek kazandı.

Birdenbire, pejmürde aktivist ülkenin en büyük ikinci şehrinin yönetim kurulunun bir üyesi oldu. Los Angeles’ın sert ve heybetli belediye başkanı Tom Bradley, Yaroslavsky’ye artık “kuruluşun bir parçası” olduğu için bazı takım elbiselere yatırım yapmasını önerdi. Yaroslavsky şöyle yanıt verdi: “Kuruluşun bir parçası olabilirim ama düzen benim parçam değil.”

Yeterince doğru. Yaroslavsky’nin gençliği, zekası ve bağımsızlığı, bir ofis inşa etme işini dikkatli bir şekilde yürüttüğü ilk yıllarında ona iyi hizmet etti. Anılarında, bu süreci – personel seçme, güvenilir meslektaşları arama, seçmenlerin ihtiyaçlarına yakın durma – gizemiyle detaylandırıyor. Anlatımı, güç inşa etmenin ne anlama geldiğine dair bir çalışma olduğu kadar, bunun temelde şovmenlik olmadığını da hatırlatıyor. Yerel düzeyde, her halükarda, kalıcı güç, onu kazananlara akma eğilimindedir. Yaroslavsky kazandı.

Ayrıca doğru düşmanları kendine çekme konusunda da bir hüneri vardı ve hiçbiri Polis Şefi Daryl F. Gates kadar belirleyici değildi.

Genç meclis üyesi ve kıdemli şef, polislerin seçilmiş yetkilileri gözetlemesi, boğulma kelepçeleri kullanmaları ve polise ateş açmaları konusunda tartıştı. Rodney King’in dövülmesinden ve ertesi yılki ayaklanmalardan sonra bile, Gates’in ofisinden ayrılmayı inatla reddetmesi üzerine, en akılda kalıcı şekilde kavga ettiler. Gates bir keresinde Yaroslavsky’ye “sümüklü çocuk” demişti ama son gülen meclis üyesiydi: 1992’nin sonunda Yaroslavsky hala ayaktaydı ve Gates gitmişti.

Kitap ilerledikçe ve Yaroslavsky konseyden Denetim Kuruluna geçerken, Los Angeles’ın dönüşümündeki gizemli çelişkilerin haritasını çıkarıyor. Örneğin, 1984 Yaz Olimpiyatlarını Los Angeles’a getiren aynı liderlik, şehrin en önemli binası olan Walt Disney Konser Salonu’nun inşaatını neredeyse nasıl boşa çıkarabilirdi?

Yaroslavsky’nin bu bölümlerle ilgili açıklaması yeni bir kavrayış sağlıyor ve her birindeki gizli figürlerden bazılarını ortaya çıkarıyor: Meclis Üyesi Bob Ronka’nın oynadığı hayati rol, 1978’de Önerme 13’ün yükselen etkileri, Disney Hall’da egoların çatışması. (Burada Yaroslavsky, salonun vazgeçilmez kişisi Andrea Van de Kamp’ın çabalarından bahsediyor, ancak bu çabaları genellikle göz ardı ediliyor çünkü kredi talep etmeyen tek kişi oydu.)

Bana göre Yaroslavsky’nin katkısını en iyi özetleyen başarı, onun ve ekibinin Santa Monica Dağları’nı korumak için yaptığı çalışmadır. Paketlerin montajı, onayların alınması, katılımın ikna edilmesi on yıldan fazla sürdü. Besleyici müttefikler ve düşman edinmeye istekli olmayı gerektiriyordu. Zaman ve neredeyse akıl almaz bir sabır gerektiriyordu. Bunun nasıl olduğuna dair hikaye olabildiğince bürokratiktir, ancak Yaroslavsky’nin metodik anlatımı bunun öneminin altını çiziyor: Yalnızca onlarca yıllık deneyime ve sürekli ilgiye sahip kendini adamış bir kamu görevlisi, Los Angeles’a tarih öncesiyle bağlantı sağlayan bu dağları koruyabilirdi. Gerçekten de, sadece Zev tarafından yapılabilirdi.

Bu, elbette Yaroslavsky’nin anlatımı ve bu tür girişimleri onun bakış açısından yakalıyor. Bazıları, vardığı sonuçların bazılarına ve övgü ya da eleştiri için seçtiği rakamlara itiraz edecek. Ancak anı, her şeyi bilme iddiasında değildir. Öznel ama açık ve nüfuz edicidir.

“Zev’s Los Angeles” güç, etki ve büyük kişiliklerin hikayesiyse -ki öyledir- aynı zamanda bir aşk hikayesidir. Yaroslavsky’nin bu şehre ve bölgeye olan sevgisi, onun anılarını tanımlar, ancak onu asıl canlandıran, Zev’in hayatında ve işinde her zerresine kadar ortağı olan karısı, ışıltılı Barbara Yaroslavsky’ye olan sevgisidir. 2018’deki ölümü, Los Angeles liderliği için bir şoktu ve cenazesi, diğer birkaç modern olayın yaptığı gibi bu topluluğu bir araya getirdi. Onun hikayesi de bu dokunaklı ve önemli kitapta yaşıyor.

Yaroslavsky’nin anı kitabı, Barbara’ya bir övgüdür, ama hepimize bir armağandır.

NewtonHaberler’ın eski bir köşe yazarı ve editör sayfası editörü olan UCLA’da Blueprint dergisinin yazarı ve editörüdür. CalMatters’a düzenli olarak katkıda bulunuyor.