İnceleme: Çevirmen Kate Briggs’in deneme niteliğindeki romanı ‘The Long Form’

Kate Briggs aşk hakkında nasıl yazılacağını yeniden tasarlıyor. İlk romanı “Uzun Form“, Helen ve yeni doğan Rose’un, zaten “odanın tüm yerleşimini değiştiren” ve orayı “yamalı bir alana” dönüştüren bir oyun minderinin üzerinde oynamasıyla başlıyor. Pek çok şeyi barındıran bir alan: Bebeğin bükülen elleri ve “gevşek” gezinen gözleri, Helen’in sıcak nefesi ve ağır kafası, uyku arzusu, bebeğin kucaklanma arzusu. Mat, Helen ve Rose’un birbirleriyle çarpışıp birbirlerinden geçinmelerini içeriyor ve Briggs’in birbirlerini nasıl seveceklerini öğrenmeye yönelik “acil proje” dediği şeyi sınırlıyor.

Briggs’in ilk kitabı “This Little Art”taki gibi “Uzun Form”daki sayfalar diğerlerinin çoğunda gördüklerinize benzemeyin. Diyagramlar, derin girintiler, bol satır sonları, beyaz boşluklar ve vurgulu TAMAMI BÜYÜK HARFLER vardır. Helen “uzay”a ve “zamana” ihtiyacı olduğunu çünkü anlatmaya çalıştığı şeyin “tam anlamıyla” olmadığını açıklıyor. söylenebilir.” Bu kitabın genişletilmesi gerekecek, uzun – Tam olarak 430 sayfa. “Yeni bir forma ihtiyacı olacak.” Yazar sevgiyi ifade etme görevini yerine getirmek için birçok yöne uzanır.

Briggs arayışına başlığı şu anlama gelen “Bu Küçük Sanat”la başladı: edebi çeviri – yazarın her türlü tavsiyeye rağmen takip ettiği bir meslek. Kurgusal olmayan bu ilk çıkış başlangıçlar, duraklamalar ve boş alanlarla doluydu; bazen bir sayfada yalnızca bir satır veya bir soru yer alıyordu.

“[Roland] Barthes Bir kitap okunduğunda ne olduğuna dair çok hoş bir benzetme var,” Briggs bir görüşmeciye söyledi bir kere. “Bir dantel parçasına dönüşüyor” diyor. Çok daha zayıf bir şeye, deliklerle dolu bir şeye dönüşüyor.” Çevirmen, diye devam ediyor, “kendi deliklerini yaratıyor ama yine de bir şekilde bütünüyle.” Eksik ama sağlam bir şey. “This Little Art”ın yaklaşık yarısında Briggs, Barthes’ın (öldüğü gün masasına bıraktığı) son yazısına gönderme yapıyor: “İnsan Sevdiğinden Bahsetmede Her Zaman Başarısız Olur.” Aşkın kendisi deliklerle dolu bir şeye dönüşür.

Briggs’in ikinci kitabının başlığı aynı zamanda eserini çevirdiği ve romanı “uzun biçim” olarak adlandıran Barthes’a da gönderme yapıyor. 2019 tarihli bir parçada için inananBriggs, “romana karşı bu arzuyu”, özellikle de uzunluğu nedeniyle her zaman beslediğini, çünkü “uzun bir biçimin aynı anda okunamayacağını”, “hayatla kesintiye uğraması gerektiğini” açıkladı. Helen’in Henry Fielding’in “Uzun Form” adlı kitabını okuma deneyimine eşlik ettiğimizde bu, “Uzun Form”un kapsayıcı hikayesi haline geliyor.Tom Jones’un Tarihi” (ilk Batı romanlarından biri olarak kabul edilir) bir elinde bebeğini tutarken diğer elinde. Kitap, Helen’in okuma biçimini değiştiren bebek Rose ile günlük yaşamını anlatıyor.

O 430 sayfa boyunca, onu okuyarak hayatımı kesintiye uğratmak değil, bir kitabı bir hayatla kesintiye uğratmanın ne demek olduğunu anladığım hissine kapıldım. Ve bu anlamda kitap benim için başka hiç kimsenin sahip olmadığı bir şekilde hayat buluyor; tüketilecek bir şey değil, kendi enerjisini üzerimde uygulayan bir güç.

“Uzun Form”, Fielding’in kendi kitabını taklit ederek kurgu ve deneme arasında gidip geliyor. Briggs’in sesi makale kısımlarında hakim oluyor ve bunların kitabın tamamına hakim olduğunu görmek ilgimi çekerdi. Aslında “Uzun Form”, denemeye yaslanmış bir roman hissi veriyor. İkinci biçimin amacına sadık kalarak, konuyu kavramak, sevginin her şey üzerinde çalışan görünmez bir güç olduğunu aktarmak için çeşitli anlatım tarzlarını dener: küçük bir daireyi paylaşan Helen ve bebeği hakkında, beslenmeler arasında kitap okuyan Helen hakkında. , ışığa doğru eğilen ev bitkisinin üzerinde.

Sevgi, kitabın aracıdır; onu şekillendirir ve hareket ettirir, açar ve derinleştirir. Onun dürtüsü hiçbir zaman ulaşmayacak bir tamamlanmaya yöneliktir. Helen, “AŞK”ın “bilme isteğinin, daha fazlasını öğrenme isteğinin ivmesiyle” ilgili olduğunu düşünüyor. Aşk, okuyucuyu sayfayı çevirmeye, onu hayatlarına dahil etmeye iten şeydir.

Sonuçta Briggs’in kitapları kitaba olan sevginin beyanlarıdır: olasılıklarla dolu. Bahsetmeye çalıştıkları konuda “başarısız oluyorlar” ve asla bitmiyorlar. Aşk gibi açık bir alan bırakırlar.