İnceleme: Alex Pappademas’ın Steely Dan kitabı ‘Quantum Criminals’

kaydeden Chris Vognar

Her şey, suyunu çalan adam için silahla ateş eden ve celladın zamanını değerlendirecek daha iyi şeyleri olduğu için bir şekilde infazdan kaçınan Jack ile başlar. Gibi Alex Papademas alaycı, şakacı ama son derece keskin yeni kitabında şöyle yazıyor: “Kuantum Suçluları: Serseriler, Vahşi Kumarbazlar ve Songs of Steely Dan’den Diğer Tek Kurtulanlar,” “Jack, ikisi de ilk Çelik Dan kahraman ve arketipik olan. O, karmik tekerleğe bağlanmış bir zavallı, sonsuza kadar kendi dilsiz arzularının kurduğu bir tuzaktan diğerine kayarak, kurtuluşun çenesinden kıyameti kurtarıyor.”

Bu, ” nın sıradan dinleyicisi için bir haber olabilir.Tekrar yap” (1972), belki de rahat ritmi ve o gezgin sitar solosunu seven. Ama “Kuantum Suçluları” o dinleyici için yazılmamıştı. Bu, benim gibi her parçayı şifreli, çekici bir kısa öykü, bir raymond carver eklem yeri çılgın akor değişiklikleri ile. Şarkıların ve albümlerin üzerinde sonsuz dinlemelerle mest oluyoruz. donald fagen Ve walter becker‘ nin müziği ve belki de sözleriyle kabul edebileceğimizden daha fazla şaşkın. Chino ve Daddy G. (“Benim Eski Okulum”) kimlerdir? Bu Hoops McCann denen adam ne yapıyor (“Glamour Profession”)? Ve arabada benzin var mı (“Kid Charlemagne”)? Tamam, bu gerçekten cevaplanıyor. Evet, arabada benzin var.

Bizim için bu kitap, müzik eleştirmeni tatlısının gonzo yardımcısı, ekstra soslu sıcak şekerleme sundae. Dans ettiği müzikle aynı bağımsız tutkuya sahiptir. “‘Any Major Dude’un anlatıcısı,” diyor Pappademas, “size çıkıp söylemeden kendisinin önemli bir herif olduğunu söylüyor, çünkü büyük bir herif havalı ve havalı, reklam yapmayın.” Veya şehvet düşkünü nostaljik birinci şahıs anlatıcısını bağlamsallaştırırken “Hey Ondokuz”: ”Bu şarkı 2023’te olsaydı, Dandy 2010 için puslu olurdu: ‘Hey nineteen — bu Katy Perry.’”

“Hey Nineteen” aslında duyduğumu hatırladığım ilk Steely Dan şarkısı. 1981’de Billboard Hot 100 listesinde 10 numaraya kadar yükseldi ve çocukken iştahla tükettiğim En İyi 40 radyonun temelini oluşturdu. Çıktığında 10 yaşında olacaktım. Kulağa hoş geldiği için hoşuma gitti. Sonra, iki yaş büyük ve muhtemelen yaşına göre fazla bilge olan kız kardeşim, şarkının bir ergenle çıkan, cinsel kayganlaştırıcı olarak alkol ve uyuşturucu – “Cuervo Gold, iyi Kolombiyalı” – kullanan cılız bir yetişkin hakkında olduğunu açıkladı. Genç zihnim bu bilgiyi işleyemedi ve yetişkinin bu kadar iğrenç davranışlarını radyoda duyduklarımla bağdaştıramadı. Yine de kulağa canlı geldiğini düşündüm. Ama skandal olmuştum ve uygun şekilde ilgimi çekmişti.

O zamanlar “Hey Nineteen”in bir çeşit Steely Dan uzmanlığını temsil ettiğini fark edemezdim: kötü insan davranışının iyimser, hatta şevkli açıklaması. Bu, 1975 tarihli “Katy Lied” albümünden “Everyone’s Gone to the Movies”de doruğuna ulaşan zengin bir gerilim kaynağıdır. Şarkı, bizi genç gençlere ucuz porno filmler göstererek zaman geçiren yetişkin bir adam olan Bay LaPage ile tanıştırırken Karayip caz kıvraklığı yaşıyor (“O her zaman gülüyor, eğleniyor / Çalışma odasında filmlerini gösteriyor”). Ik.

Birçok parçada olduğu gibi burada da Steely Dan, rock ve edebiyat arasındaki çizgiyi bulanıklaştırıyor. Pappademas’ın yazdığı gibi, “Mr. LaPage açıkça bir canavar, ancak en ufak bir kınama izi bile bırakmayarak ve kendilerini tarif ettikleri dehşete dahil ederek, Donald ve Walter bizden çocuk taciziyle ilgili açık ve kapalı vakayı onaylamaktan daha fazlasını istiyor. kötü bir şey Duyduklarımıza etik bir yanıt formüle etmek bize düşüyor.”

Bu sayfalardaki tek Dan tamamlayıcısı Pappademas değil. Her bölüme sanatçı Joan LeMay’in sürgü tabloları, karakter eskizlerine uygun karakter eskizleri eşlik ediyor. Napolyon, şarkısında yer alan “Pretzel Mantık” (“Napolyon ile hiç tanışmadım/Ama zaman bulmayı planlıyorum”), beyaz bir Steely Dan beyzbol şapkasıyla tasvir edilmiştir. “Show Biz Kids”te “merdivenlerin başında” oturan El Supremo, lekeli, kolsuz beyaz bir atlet giymiş, boş gözlü, bıyıklı bir ahmağa dönüşüyor. (Pappademas, onu “görünüşte ne kadar komünal olursa olsun her rock şovunun gölgelerinde pusuya yatan, parayı kapanış saatinden sonra sayan ve aşağılayıcı bir kısmını sözde sanatçılara dağıtan, belirsiz bir şekilde mafyalanmış sürüngen” olarak tanımlıyor.) . LeMay’in kreasyonları, Pappademas’ın karanlık müşterilerini somut yaşama kavuşturan düşünceleri arasında gezinirken bize bakıyor.

Fagen, Becker (kim 2017 yılında öldü) ve Pappademas, akraba ruhlar, ukala, hayatın El Supremos’unun keskin gözlü gözlemcileridir – diğer Dan hayranlarına da uyan bir tanım. “Quantum Criminals” iki kapak arasındaki gizli bir el sıkışma gibidir. En iyi yanı, geri kalanımızın yıllarca gözden kaçırmış olabileceği ayrıntıları aydınlatmasıdır.

Bu da bizi Jack’e geri getiriyor. Pappademas’ın yazdığı gibi, “Adı Jack bile olmayabilir. ‘Buddy’ veya ‘Mac’teki gibi Jack olabilir. Jack, yola çıkması söylenmesi gereken Jack’i sever. ‘Şef’ veya ‘Patron’ veya ‘Spor’daki gibi Jack.”

“Kuantum Suçluları”, değerli zamanınızı bu tür soruları düşünerek harcamak ve sonra tekrar yapmak için hoş bir bahane sunuyor.

Vognar, Houston’da yaşayan bir serbest yazardır.