Daniel Gumbiner’in iklim felaketi romanı ‘Kanyondaki Yangın’

“Kanyondaki Ateş” romanı şu bakış açısıyla açılıyor: Saksı yetiştiricisiyken şarap imalatçısı olan Ben Hecht, Sierra eteklerinde sahip olduğu birkaç dönümlük araziyi (bir üzüm bahçesi ve birkaç koyun) araştırıyor. Yazar için de olay burada başladı.

Yazar Daniel Gumbiner, Oakland’daki evinden bir Zoom röportajında ​​şöyle açıklıyor: “Çiftlikte dolaşırken ve orayı orada olan her şeyle doldururkenki ilk sahneyi yazdım.” Büyürken çok zaman geçirdiği dağ etekleri “çocukluğumdan kalma bir tür efsanevi yerdi.”

Ekim ayında çıkan “Kanyondaki Ateş” kesinlikle efsanevi imalara sahip. Bu, daha modern felaketlerin akılda tutulduğu bir tür Steinbeck destanı; Dust Bowl ve Buhran’ın yağmalaması yerine, Hecht’ler ekonomik güvencesizlik ve iklim değişikliğinden oluşan ikiz krizlerle karşı karşıya. Ancak tıpkı Gumbiner’in 2018 Ulusal Kitap Ödülü’nde uzun listeye alınan ilk kitabı “The Boatbuilder” gibi, onun devamı da fikirlerden çok insanları konu alan bir roman.

Believer dergisinin başkanı olarak yazarların editörlüğünü de yapan Gumbiner, “Bir bakıma burnumu takip ediyorum ve dikkat ediyorum; bu, bir yazar olarak dünyada ilerlemeyi öğrenmektir” diyor.

Romanın başlarında yangın çıkar ve aile çiftliğinin bir kısmı yok olur. Gumbiner, felaketin kendisinden çok sonrasını araştırmakla ilgilendiğini söylüyor. “Yangınlar, olması gerektiği gibi, meydana geldiği anda ulusal medyada çok geniş bir şekilde ele alınıyor” diyor. “Sonra medya gitti ve diğer tüm hikayeler, günlük küçük dramalar ortaya çıkıyor. Kurgularımda beni daha çok çeken şey bu oluyor.”

Gumbiner, “merakımı uyandıran şeyi bularak” başladığını ve ardından bağlantı arayışı içinde anlatı sisinde gezindiğini söylüyor. Pazar günü verdiği tekne yapımı dersi ve öğretmeniyle yaptığı sohbetler, ona, teknoloji endüstrisinden uyuşturucu bağımlısı bir mültecinin, bu zanaatın münzevi bir ustasıyla çalışarak hayata geri dönmenin bir yolunu bulduğu “The Boatbuilder”ı yazması için ilham verdi. İkinci romanı kısmen şarap yapımına olan ilgiden doğdu. Çeşitli şarap tüccarlarıyla sohbetler başlattı ve sürekli olarak büyük bir orman yangınından sağ kurtulan bir arkadaşına geri döndü.

Gumbiner, “Olan ilk şeylerden birinin etrafındaki tüm bu insanlarla ilişkiye girmesi olduğunu söyledi” diyor. “Ve bunlardan bazıları kalıcı ilişkiler haline geldi. Aklımdaki kitabın tohumları, ateşin bir topluluğun ya da bir bireyin yaşamının gidişatını değiştirebilmesine yol açtı.”

Hecht’ler başlangıçta tam anlamıyla sağlam bir zeminde değil. Ben ve oğlu Yoel, babanın esrar işinin hapiste sona ermesinin ardından birbirlerinden uzaklaşırlar. Eşi Ada, kitaplarının ipoteğini ödemiş bir romancıdır. Yangın onun son taslağını yok eder ve Ben’in meslekteki ikinci şansını da yok etmekle tehdit eder. Ancak bu aynı zamanda yeniden inşaya yardım etmek için geri dönen Yoel konusunda ona ikinci bir şans da verir. Onarılması gereken çok şey var; aile, geçim, toprak. Ateş katalizördür, çiftlik ise onların potası.

Gumbiner şöyle diyor: “Tüm karakterler kusurlu ama bu kusurlar sayesinde ve doğru koşullar altında insanlar harika şeyler yapabilirler. Herkese yer olması ve herkesin, zayıf yönleriyle bile işe yarayabilmesi benim için bir rahatlık.”

Kırılanı onarmak sadece Gumbiner’in romanlarındaki bir tema değil: Aynı zamanda Believer’daki editör olarak onun işi. 2003 yılında Doğu Yakası’nın keskin edebiyat dergilerine alternatif olarak kurulan sevilen Bay Area dergisi, Dave Eggers’ın McSweeney’s dergisi tarafından yayımlandıktan sonra 2017’de Nevada Las Vegas Üniversitesi’ne satıldı (Gumbiner’ın yönetici editör olarak göreve geldiği sıralarda). Geçtiğimiz yıl Believer editörünün istifasının ardından edebiyat programı çöktüğü için UNLV dergiyi katladı ve arşivini seks oyuncakları konusunda uzmanlaşmış bir web sitesine sattı. Büyük bir kargaşadan sonra, Gumbiner’ın yönetiminde yeniden McSweeney’s’e satıldı.

Yazar, geri alımı finanse eden Kickstarter çabasına dikkat çekerek, “Bunun insanlar için ne kadar önemli olduğunu görmek harikaydı” diyor. “Gerçekten duygulandırıcıydı, kendi cenazenizi izlemek ve insanların ne dediğini görmek ama sonra yeniden canlanmak gibiydi.”

Derginin son yıllarındaki “stres ve üzüntü”, “Sürüm 3.0″ın çığırtkanlığını yaparken en aza indirilmesini istemediği bir şey. Ancak toplumun onu yeniden canlandırma çabası ve onu yeniden tanımlamaya yönelik süregelen mücadele, bir yangından sonra yenilenme gibi geliyor. Gumbiner, “Sanırım öğrendiğim şeylerden biri de değişmesine izin vermeniz gerektiğidir” diyor. “Yapının, tonunun ve hissinin bir kısmını korumak istiyorsunuz ama aynı zamanda yeni şeklini almasına da izin vermelisiniz.”

Yeni ve eski katkıda bulunanların yardımıyla Gumbiner bir dergi topluluğunu yeniden inşa ediyor. “Kanyondaki Yangın”daki iklim değişikliğiyle baş etmeyi öğrenen karakterlerinden farklı olarak ekibi, tükenmiş bir araziye alışmaya çalışıyor. “Hepimiz, hepimizin üzerinde gezinen bu bulutla uğraşıyoruz… ve bu, dünyayı görme ve hayatlarımızı ve onun içindeki yerimizi anlama şeklimizin öyküsünü etkiledi.” derken her ikisinden de bahsediyor olabilir. Gumbiner dünyada kendine ait bir alanı onarıyor ve yalnız değil. Önümüzde uzun bir yol var.

Berry bir dizi yayın ve tweet için yazıyor @BerryFLW.